چکیده:
این مطالعه با هدف بررسی تأثیر رهبری اخلاقی بر فراموشی سازمانی هدفمند با نقش میانجی یادگیری سازمانی انجام گرفت. روش پژوهش توصیفی–همبستگی بود. 120 نفر از کارکنان دانشگاه علوم دریایی و دریانوردی چابهار به شیوه نمونهگیری تصادفی– طبقهای (بر حسب جنسیت) از طریق سه پرسشنامه رهبری اخلاقی، فراموشی سازمانی هدفمند و یادگیری سازمانی مورد مطالعه قرار گرفتند. برای تجزیه و تحلیل دادهها از ضریب همبستگی پیرسون و مدل معادلات ساختاری با کمک نرمافزارهای اس پی اس اس و لیزرل استفاده شد. بر اساس یافتهها بین رهبری اخلاقی، فراموشی سازمانی و یادگیری سازمانی رابطه مثبت و معنادار وجود داشت. اثر مستقیم رهبری اخلاقی بر فراموشی سازمانی (94/3, t=54/0β=)، اثر مستقیم رهبری اخلاقی بر یادگیری سازمانی (24/8, t=80/0β=)، و اثر مستقیم فراموشی سازمانی بر یادگیری سازمانی (17/3, t=44/0β=) مثبت و معنادار بود. همچنین اثر غیرمستقیم رهبری اخلاقی بر فراموشی سازمانی با نقش میانجی یادگیری سازمانی (87/4, t=352/0β=) مثبت و معنادار بود. بنابراین میتوان نتیجهگیری کرد که مدیران سازمان با رهبری اخلاقی، مشارکت دادن کارکنان در تصمیمگیریها، تشویق آنان به یادگیری و تبادل دانش با یکدیگر، انجام وظیفۀ الگوی اخلاقیبودن و حاکم کردن محیط اخلاقی و حمایتی در سازمان میتوانند قابلیت یادگیری سازمانی و فراموشی سازمانی را بهبود ببخشند.
The purpose of this study was to investigate of the effect ofethical leadership on organizational intentionalforgetting with the mediating role of organizational learning. This study was an applied and correlation research method based on structural equation modeling. 120 employees of Chabahar maritime and marine sciences university were studied by stratified random sampling method. To collect information, three questionnaires were used: ethical leadership, organizational intentionalforgetting and organizational learning. For data analysis the Pearson correlation coefficient and structural equation modeling were used by SPSS and Lisrel software. Based on results the relationships between ethical leadership, organizational intentional forgetting and organizational learning was positive and significant. The direct effect of ethical leadership on organizational intentionalforgetting (β=0.54, t=3.94), ethical leadership on organizational learning (β=0.8, t=8.24) and direct effect of organizational learning on organizational intentionalforgetting (β=0.44, t=3.17) was positive and significant. The indirect effect of ethical leadership on organizational intentionalforgetting was also significant with the mediator role of organizational learning (β=0.352, t=4.87). Therefore, it can be concluded that the managers of the organization can improve organizational learning and organizational forgetfulness by ethical leadership, involving employees in decision making, encouraging them to learn and exchange knowledge with each other, performing the role of ethical model and establishing an ethical and supportive environment in the organization.
خلاصه ماشینی:
درحاليکه کوتاهي و قصور در به يادآوردن نوعي از دانش (فراموشي تصادفي) ميتواند بر رقابت پذيري زيان وارد کند، از طرفي ديگر، فراموشي عمدي و 1 Smunt & Morton 2 Huang, Chen, Zhang & Ye 3 Mariano, Casey & Oliveira 4 Cutcher, Dale & Tyler 5 Intentional forgetting 6 Memory decay 184 همراه بـا قصد و نيت (فراموشي هدفمند) نوعي يادگيري است که به واقع بايد از آن حمايت کرد (دي هولان ، فيليپس و لاورنس ٢، ٢٠٠٤).
تئوري رهبري اخلاقي براي اولين بار بر اساس مطالعات براون ١ در سال 1 Failure to capture 2 Lawrence 3 Turi, Mahmud, Toheed & Sorooshian 4 Kluge & Gronau 5 Walumbwa, Mayer, Wang, Wang, Workman & Christensen 185 ٢٠٠٥ گسترش پيدا کرد.
1 Do & Mai 2 Islam, Ahmed, & Ali 3 Shareef & Atan 4 Asif, Qing, Hwang & Shi 193 الشاماري، الموتايري و فهد تووايني٢ (٢٠١٥) در پژوهشي با عنوان رهبري اخلاقي و ارتباط آن با کارکنان به اين نتايج دست يافتند که شواهد تجربي نشان ميدهد که برتري مشاغل در محيط کار نشان از تواناييهاي رهبري است .
زهير و اردوغان ١ (٢٠١١) در پژوهشي که با هدف بررسي رابطۀ بين رهبري اخلاقي و سکوت سازماني انجام داده اند اين نتايج را به دست آورده اند: رفتارهاي رهبران تأثير اساسي در سازمان 1 Volland 2 Alshammari, Almutairi & Fahad Thuwaini 3 Yates 4 David & Brachet 194 ميگذارند؛ ميان رهبري اخلاقي و سکوت سازماني رابطۀ منفي و معنادار وجود دارد؛ ميان رهبري اخلاقي با سکوت مطيع و سکوت نوع دوستانه رابطۀ منفي و معنادار وجود دارد.