خلاصه ماشینی:
"از اینرو،لااقل میبایست یار محمد و قادر در زمان ورود به کهنوج،به عوض آنکه تنها از دیدن چراغهای برق و روشنایی زیاد در تعجب باشند،حداقل نشانههایی از وجود انقلاب را نیز متوجه میشدند و باتوجه به اینکه در همان نخستین ماههای پیروزی انقلاب،گروههای پزشکی و دیگر نیروهای جهاد سازندگی،برای کمک به محرومان جامعه،با اشتیاق راهی مناطق دورافتاده و محروم شده بودند، پس،چنین هم نبوده که آن مردم،پس از چند ماه،حتی متوجه تغییر رژیم نشده باشند!لذا،باتوجه به این موارد،مشکل اصلی را باید در طرح رمان، که بر پایه استواری ریخته نشده است و لرزان به نظر میآید،دید.
از جمله،هنگامی که یار محمد به توصیه پدر و مادر فرار میکند تا به چنگ انتقام سیف الله خان نیفتد،مشخص نیست که چگونه او در دل سکوت و تاریکی شب،و تنها دقایقی پس از فرارش (شاید حداکثر ده تا بیست دقیقه بعد؛آن گونه که از داستان برمیآید)،متوجه صدای تیراندازی سیف الله خان و سپس آتش گرفتن کپر و؟؟نمیشود و تنها روز بعد که از کوهستان برمیگردد از دوردست نگاه میکند و مانند همیشه کپر را نمیبیند و تازه،وقتی به محل میرسد،خاکستر آنها را میبیند که باد به اطراف پراکنده است،(صفحه 77) در این اثر،از عنصر تصادف نیز بهرهگیری شده است.
(صفحه 30) مورد دیگر،زمانی است که میرداد خان،خیر محمد و گوسفندهایش را به سیاه چمن راه نمیدهد و سیف الله خان هم آب پاکی روی دست خیر محمد میریزد، و او نومید،به طرف گله گرسنهاش در داخل گدار رودخانه برمیگردد: خیر محمد به طرف گوسفندها که در زیر گرمای تند خورشید سر به زیر دنبه و شکم یکدیگر فرو بردهاند و لهله میزدند،پا کشید،داخل گدار چند مارمولک بر روی سنگهای داغ نشسته بودند و او را نگاه میکردند."