خلاصه ماشینی:
"این مقاله نشان میدهد که نویسنده عمدتا در پی نشان دادن واقعیتها،مسائل و مشکلات مردم جنوب در طول جنگ تحمیلی بوده است.
در نقد این کتاب گفته شده است؛که دشمن را ضعیف نشان داده است و جنگ و پیروزی بر دشمن ضعیف نمیتواند منجر به حماسه شود.
یکی از این موارد،اعتراض به بخشنامه دولتی است که ترک محل کار را برای کارمندان ادارات در حالی که دائم در معرض بمباران دشمن بودند،جرم دانسته است:«اینجوری شهر میکوبن،چرا دولت تخلیهش نمیکنه؟مردم بیدفاع چه گناهی کردن؟استانداری بخشنامه کرده است که هر کس محل خدمتش را ترک کند،از کار اخراج میشود و تحویل دادگاه زمان جنگ میگردد»9 آنچه از مطالب فوق نتیجه میشود،این است که نویسنده به انتخاب و بیان مضامینی پرداخته که واقعگرایی بودن اثرش را تأیید میکند.
و سرانجام،آنچه بیان شد،نشان میدهد که احمد محمود در نوشتن«زمین سوخته»،به عنوان یک اثر رئالیستی در ادبیات جنگ ایران و عراق،موفق بوده است."