چکیده:
می شود که برای تحقق و بهرهمندی از سایر حقها و آزادیها از اهمیت بسیاری برخوردار
است. حق بر سلامتی، طیف وسیعی از حقها را گرد هم آورده است ک ه هر کدا م نقشی
انکارناپذیر در تحقق آن ایفا میکنند. سازمان جهانی بهداشت به عنوان سازمان ارتقاء دهنده
سطح بهداشت همه ملل جهان به بالاترین استاندارد تامین کننده این حق میباشد. یکی از
اهداف عالی این سازمان، تحریک و تلاش درزمینه پیشبرد فعالیتهای ریشهکنی بیماریهای
واگیردار، همهگیر و بومی و نیز کمک به دولتهای متقاضی در تقویت خدمات بهداشتی به
آنها میباشد. همهگیری بیماری کرونا به عنوان یک بیماری فراگیر و خطرناک موجب گردید
که تمامی نهادها و سازمانهای مرتبط با یک اقدام همگانی و مشترک سعی در قطع زنجیره
کرونا و اقدام همهجانبه در جهت کشف واکسن و دارو برای این بیماری و تلاش در جهت
درمان و ریشهکن کردن این بیماری نمایند. در این میان، سازمان جهانی بهداشت نقش اساسی
خود را در جهت پیشگیری، درمان و ریشهکن کردن این بیماری ایفا مینماید. در این مقاله به
بررسی نقش سازمان جهانی بهداشت و جایگاه آن در شیوع بیماریهای واگیردار میپردازیم.
خلاصه ماشینی:
بررسی جایگاه حقوقی سازمان بهداشت جهانی در شیوع بیماریهای واگیردار (تاریخ دریافت 02/06/1399، تاریخ تصویب 12/09/1399) میلاد گازرانی چکیده حقِ بهرهمندی ازعالیترین استاندارد قابل حصول سلامتی به عنوان حقی بنیادین توصیف میشود که برای تحقق و بهرهمندی از سایر حقها و آزادیها از اهمیت بسیاری برخوردار است.
واژگان کلیدی: بیماری واگیردار، حق بر سلامتی، سازمان جهانی بهداشت، فراگیر، کرونا مقدمه سلامتی انسان یکی از لوازم اولیهی برخورداری از حیاتی شرافتمندانه محسوب میشود و در عین اینکه برای بهرهمندی از دیگر حقها وآزادیها ضرورت دارد، تحقق و بهرهمندی از خود این حق نیز در گرو وجود عناصر دیگری است؛ برخورداری از یک استاندارد مناسب زندگی؛ متضمن دسترسی به غذای کافی، آب آشامیدنی سالم، محیط زیست پاك و...
در تعریف دیگر آمده است: سازمان بهداشت جهانی باید گفت که نهادی بینالمللی است که توسط سازمان ملل متحد با حضور کشورهای عضو تشکیل شده و از نهادهای تخصصی سازمان ملل متحد محسوب میشود و مطابق اساسنامهاش موظف به ترویج و ارتقاء سطح سلامت بشریت در عالیترین سطوح خود است که همان استانداردهای زندگی سالم از نظر فیزیکی و روانی است و چون سازمانی سیاسی نیست مورد احترام و اعتماد دولتها و ملتهای جهان است و میزان همکاری با آن و رعایت مصوباتش تقریباً از بسیاری از سازمانهای بینالمللی بیشتر است.
یک کنوانسیون عمومی در مورد قرنطینه نیز در سال 1903 تصویب گردید و در پی آن دفتر بینالمللی سلامت (بهداشت) عمومی، متشکل از چهل و پنج دولت توسط دولتها برای همکاری در قلمرو پیشگیری و مبارزه با بیماریها ایجاد شد.