چکیده:
هدف: پژوهش حاضر، با هدف آموزش مهارتهای ارتباطی به شیوه نمایش بر کمرویی و اضطراباجتماعی دانشآموزان کمرو انجام شد. روش: این مطالعه با رویکرد کمّی و به روش نیمه آزمایشی و با بکارگیری طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه گواه انجام شد. جامعه آماری پژوهش متشکل از دانش آموزان پایههای پنجم و ششم ابتدایی با مشکل کمرویی در سال 1398-99 بود که با روش نمونهگیری در دسترس تعداد 24 نفر انتخاب و به صورت تصادفی در گروههای 12 نفره آزمایش و گواه جایگزین شدند. شرکتکنندگان به پرسشنامههای کمرویی و اضطراب اجتماعی در مراحل پیشآزمون و پسآزمون پاسخ دادند. گروه آزمایش مداخله آموزش مهارتهای ارتباطی به شیوه نمایش را در 9 جلسه 1 ساعته و هر هفته دو جلسه دریافت کردند، در صورتی که گروه گواه هیچگونه مداخلهای را طی مدت زمان انجام پژوهش دریافت ننموند. دادهها با استفاده از تحلیل کوواریانس تحلیل شدند. یافتهها: نتایج نشان داد آموزش مهارتهای ارتباطی به شیوه نمایش بر کمرویی و اضطراباجتماعی دانشآموزان کمرو تاثیرمعنیداری داشته (001/0>p) است. نتیجهگیری: بر اساس یافتههای پژوهش پیشنهاد میشود که بر آموزش مهارتهای ارتباطی به شیوه نمایش برای دانشآموزان کمرو تأکید شود.
خلاصه ماشینی:
نتايج مطالعات مختلف نيز نشان مي دهــد که آموزش مهارت هاي ارتباطي بر اضطراب اجتماعي (برزگر بفرويي ، زارعي حســين آبادي و اميديان ، ١٣٩٦، همتي منش ، اخلاقي جامي و جباري ، ١٣٩٢؛ کايوند، شــفيع آبادي و ســوداني ، ١٣٨٨؛ نــادري نوبندگانــي ، مهرآور مؤمني و حســينيان ، ١٣٩٤؛ ربــرت ، گاوديانو، رينگلــد و مايرز٣، ٢٠٠٥) و کمرويي (رحماني و بني اسدي ، ١٣٩١؛ کلانتري ، طحان ، اهنگري ، براتي و افروز، ١٣٩٦؛ جتا ، اشميت و گلدبــرگ ٤، ٢٠٠٨) موثر اســت .
نتايج مطالعات مختلف نشان مي دهد که نمايش درماني در بهبود مهارت هاي اجتماعي و بازشناسي هيجاني در کودکان اتيسم (خليلي و انصاري شهيدي ، ١٣٩٧)، شادکامي و اعتماد به نفس دختران داراي اعتماد به نفس پايين (ابوالقاسمي ،١٣٩٣)، کمرويي دانش آموزان (غلامي ، کرمي و معتمــدي ،١٣٩٠) مهارت هاي اجتماعــي دانش آموزان (رجبي و علي مــرادي ، ١٣٩٦)، خودابرازگري (کاراتاش وکوگچان ٧، ٢٠٠٩)، شــادکامي و اعتماد به نفس نوجوانان (آسمکوســکيو باســالاو٨، ٢٠٠٩)، عزت نفس کودکان (فونگ ٩، ٢٠٠٧)، بهبود اعتماد به نفس افراد معتاد (ديتون ١٠، ٢٠٠٥)، موثر اســت .
بررســي هاي صورت گرفته نشــان مي دهد اگرچه پژوهش هاي قبلي به بررسي تاثير آموزش مهارت هاي ارتباطي بر مولفه هاي مرتبط با کمرويي (براي مثال خليلي و انصاري شــهيدي ، ١٣٩٧ و آسمکوســکيو باســالاو، ٢٠٠٩) پرداخته اند، اما از يک طرف مداخلات انجام شده در جامعه افراد عادي انجام گرفته و مستقيما روي دانش آموزان کمرو انجام نشده است و پژوهش هاي مذکور به آموزش مستقيم مفاهيم در 1.