خلاصه ماشینی:
"در گذشته بسیاری از مهاراجههای هند و نیز در مراسم تعزیه داری مشارکت مینمودند که از میان آنان باید مهاراجه گوالیور(6)را نام برد که با نظارت شخص خود مراسم و مجالس مفصلی بر پا مینمود و همراه دستههای عزا داران،پا برهنه راه میسپرد اما امروزه به سبب قانون الغای خود مختاری ایالتی،فعالیتهای این اشخاص نیز به تدریج از میان رفت.
از میان هندوهائی که مراسم و نمایشهای عزا داری محرم را بر پا میدارند باید به فرقهء برهمنهای محیال(7)اشاره نمود،این فرقه خود از گروههای مختلفی تشکیل میشود که هر کدام لقب خاصی دارد به ترتیب زیر: «دات(8)و«واید»(9)،از اخلاف حکیم مشهور هندی بهار ادواج(10) -«چهیبار(11)،،از اخلاف بهاراگاوا(12) -«بالی»(13)از اخلاف پاراشارا(14) -«موهان»(15)از اخلاف کاشیاپا(16) -«لاو»(17)از اخلاف واسیشتها(18) -«بهیموال»(19)از اخلاف کوشال(20) محیال نه فقط نقش برجستهای در فعالیتهای تاریخی هند داشتهاند بلکه در بسیاری از امور مربوط به کشورهای عربستان،آسیای مرکزی،افغانستان،ایران و چین دست داشتهاند.
خود من مدت ده سال که در جامو(27)،در روزهای محرم و اربعین سخنرانیهائی راجع به مصائب کربلا میکردم همواره به این نکته توجه مینمودم که چگونه زنان فرقهء دات به یاد بود خاطرهء حضرت زینب و حضرت ام کلثوم چادار(28)(نوعی ردا)،به تعزیه داران هدیه میکردند و نیز برهمنهای حسینی همراه با دستههای عزا داران حرکت میکردند،و چه در محل کربلاها و چه در سایر اوقات محرم مراتب احترام خود را نسبت به شهیدان کربلا نشان میدادند،شاعران پر آوازهء هندو و سیک نظیر پاندیت عمار نات ساحر(29)منشی ششچاندار طالب(30)،ملک الشعرا اوفاق لکنهوئی(31)گوپینات امان لکنهوئی(32)سردار درشان سینگ دوگال(33)،پرفسور جاوید واشیشت(34)راجکاوی ایندرجیت سینگ تولسی(35)،پاندیت رام جوش(36)پاندیت ارش مالسیانی (37)کونوار موهیندر سینگ بدی سهار(38)پروفسور تالک چند محروم(39)و بسیاری دیگر،شاهکارهای شعری در زمینهء مرثیه،نوحه جات،سلام و اشعاری دربارهء فاجعهء کربلا سرودهاند و آثار آنان بخش مهمی از ادبیات هندی را تشکیل میدهد."