چکیده:
کوروش از پادشاهان معروف ایران و جهان است که در اذهان عمومی به پادشاهی خردمند، دلسوز، عادل، مدیر و ... مطرح است. او با منش و رفتار خویش مسائلی کلیدی چون آزادی فکری و مذهبی و تساوی حقوق افراد و ... را در امور سیاست، مذهب، فرهنگ و کشورداری مرسوم نمود. اما پرسش این است که آیا روش و رفتار سیاسی کوروش در ایام گذشته الگویی برای اولیاء سیاسی، فرهنگی و اجتماعی دوران معاصر هست؟ هدف از این پژوهش شناخت بیشتر و بهتر کوروش از بعد شخصیت و رفتار و اقدامات سیاسی، فرهنگی و نظامی ... به عنوان الگویی برای معاصران او در اقصی نقاط جهان است و اینکه روش و منش سیاسی او در جهان امروز می تواند راهگشای بسیاری از مشکلات فعلی کشورهای جهان سوم، از جمله خاورمیانه و همچنین الگویی کاربردی برای سایر دول جهان باشد و اینکه روش او به عنوان یک شیوه جهان وطنی قابل طرح است. در این پژوهش اقدامات سیاسی، فتوحات نظامی، خصال و منش و طرز تفکر کوروش مورد تفحص قرار می گیرد. نتیجه این پژوهش پاسخی به طرح مسئله ذکر شده خواهد بود. این پژوهش با استفاده از روش کتابخانه ای به تحلیل داده های تاریخی پرداخته است.
خلاصه ماشینی:
مطرح شده است و در دوره معاصر در کتاب هایی مانند: هخامنشیان از آملی کورت، شاهنشاهی هخامنشی از جان مانوئل کوک، امپراتوری هخامنشی ازپیِ یر بریان، ایران از آغاز تا اسلام از گیرشمن، ایران باستان از 550 پیش از میلاد تا 650 پس از میلاد از یوزف ویسهوفر و کوروش کبیر از هارولدلمب و در آثار نویسندگان ایرانی از جمله تاریخ ایران باستان (2) شیرین بیانی، تاریخ قبل از اسلام (ایران قدیم) حسن پیرنیا (مشیرالدوله)، کوروش کبیر از رضا شعبانی، آشنایی با تاریخ ایران از عبدالحسین زرین کوب و کتاب های بسیار دیگری که از ابعاد مختلف این شخصیت برجسته رامورد نقد و بررسی قرار داده اند و بسیاری از زوایای زندگی و شخصیت کوروش را روشن نموده اند.
اما شاید با تمام مطالب گفته شده در بالا، هنوز کوروش به عنوان یک پادشاه و رهبر خردمند، مدیر و مدبر بصورت یک اسوه برای اولیاء سیاسی و فرهنگی دوره معاصر و حتی آحاد مردم خصوصاً مردم ایران به صورت صریح، شفاف معرفی نشده است و بیشتر به تعریف و تمجید از اعمال، رفتار و روش سیاسی و نظامی او در زمان خودش پرداختهاند و کمتر به او به عنوان یک الگوی عملی در جهان فعلی در راستای فرهنگ سازی در سطح جامعه ایران و همچنین از بعد جهانی پرداخته شده است و شاید غیر ایرانیان بیشتر از ایرانیان به او به عنوان یک الگو و رهبری نمونه و شاید بهترین الگو از نظر برقراری دموکراسی، تساوی حقوق و بحث حقوق بشر و آزادی های فکری به او تأسی جسته اند و خود را از پیروان او دانستهاند.