چکیده:
مقاله حاضر در جستجوی چگونگی تاثیر علم هرمنوتیک و مفهوم آن در معماری بهوسیلهی روشهای طراحی معماری
وابسته به بستر یا متن پروژه میباشد. روشهای طراحی ذکر شده در این پژوهش دارای مفهوم طراحی مشترکی هستند و
آن مفهوم متن معماری میباشد. روشهای طراحی معماری موردمطالعه در این تحقیق زمینه گرایی و توسعهگرایی
میباشد. روش تحقیق کتابخانهای در جمعآوری اطلاعات و سپس تحلیل و بررسی این اطلاعات و همچنین ارائه
نمونههای موردی مربوط به روشهای طراحی معماری مذکورء روش این پژوهش بوده است. از نتایج این تحقیق میتوان
به توصیف روشهای طراحی زاینده در تولید فرمها و کالبدهای معماری و شهرسازی از طریق تفسیر و خوانش متن
موجود اشاره کرد. با استفاده از مفاهیم این روشها میتوان در بافتهای تاریخی از روشهای زیر در طرح معماری بهره
برد ۱. استفاده از آثار و بقایای قدیمی یا حتی توصیفات آن بهعنوان ایده» ساختار یا زیرنقش طرح جدید ۲. طراحی اثری
حاوی روح» مفاهیم» کارکرد یا خاطرات بنای پیشین.
خلاصه ماشینی:
com ٢- دکتري معماري، گروه معماري، دانشکده هنر و معماري و شهرسازي واحد کرمان ، دانشگاه آزاد اسلامي، کرمان ، ايران 1 ١- مقدمه ارتباط هرمنوتيک با هنر و معماري از طريق تأويل موشکافانه و تفسير صورت مي گيرد، در اين روش به اثر هنري همچون يک متن نگريسته ميشود، متني که گشوده و خوانده مي شود.
پژوهش هاي پيشين مرتبط با اين موضوع عموما به دودسته تقسيم مي شوند: دسته ي اول پژوهش هايي هستند که در حوزه معرفي علم هرمنوتيک و رابطه ي آن با خوانش معماري به وجود آمده اند که ازاين بين مي توان به مقاله «موثر، اثر و مخاطب دنياي هرمنوتيک در خوانش متن معماري» به تأليف سعيد حقير اشاره کرد و همچنين ميتوان از مقاله «بررسي پديدارشناختي - هرمنوتيک نسبت مکان با هنر معماري»، تأليف دکتر محمد جواد صافيان نام برد.
به طور کلي مي توان بيان کرد که ارتباط هرمنوتيک با هنر ومعماري از طريق تأويل موشکافانه و تفسير صورت مي گيرد، در اين روش اثر هنري همچون يک متن نگريسته مي شود، متني گشوده که خوانده مي شود.
با سفر در متن هر کس با توجه به پيش فرض هاي خود، گوشه و کنار آن را مي کاود و نشانه ها و مفاهيم نهفته در آن را براي خود بازخواني مي کند و معناهايي بر آنها مي نهد، ديدن معماري بازآفريني متن است ، با هر بار ديدن و سفر کردن در متن معماري، معماري دگرگون شده و دوباره ساخته مي شود.