خلاصه ماشینی:
"ما را چه میشود که این روزها خودمان را تافتهء جدا بافته میدانیم و از یاد بردهایم که آدمی هیچ نیست مگر بافتهای از پیوندها؟!پیوندهایی که حتی اگر بخواهیم هم،قادر به گسستن واقعی آنها نخواهیم شد،اگرچه به ظاهر از دیده پنهانش کنیم و در یادها با خطوط مبهم تغییر رنگش دهیم.
اما زمان این بازگشت کی خواهد بود،تنها مسالهای است که به هیچ قیمتی نباید از یاد برد.
اگر آنگونه باشد و اندیشه زمینیمان را با دل آسمانی خود پیوند بزنیم،دیگر لازم نیست نگران این باشیم،که میتوانیم عشق را از خودمان دریغ کنیم یا نه.
مطمئن باشید که اگر لیاقت عشق واقعی را داشته باشیم،خودش به سراغمان میآید و آن زمان ما که باشیم که بخواهیم از خود یا دیگران دریغش کنیم؟!از یاد نبریم که حتی یک قطرهء باران هم میتواند سرتاسر برکه را تلنگر بزند؛راستی:چرا آن قطره،ما نباشیم؟!"