چکیده:
دین، از نهادهای دیرین و نقشآفرین در جوامع انسانی بهخصوص جامعه ایران است که در طول تاریخ، مراحل مختلفی را طی نموده است. زیست دینی در دکترین جمهوری اسلامی جایگاه ویژهای دارد و یکی از دغدغههای اصلی و کنونی، آینده دین در جهان پساکروناست. این پژوهش کوشیده است تا تغییرات در زیست دینی جامعه ایران را که ناشی از پاندمی کرونا در جهان بوده است، مورد کنکاش و مطالعه قرار دهد. روش تحقیق تحلیلی توصیفی میباشد. وقایع و تغییرات بهوجودآمده در جامعه ایران و این دوران موجب راهکارهای جایگزین جدید و مختلفی در عرصه دین شده است. این تغییرات، زیست دینی جامعه ایران را به سمت و سوهایی سوق خواهد داد که پیامدهای آن درقالب سناریوهای محتمل در آینده زیست دینی در جامعه پساکرونا ارائه میشود. پیشنهاد تغییر پارادایم زیست دینی با افزایش عقلانیت دینی، بر این نکته اشاره دارد که گسترش باورهای پایهای و اعتقادی و اخلاقی که داری میزان بیشتری از عقلانیت دینی و ثبات هستند، در کنار ترویج باورهای مناسکی، زیست دینی جامعه را در برابر چالشها و بحرانها مصون نگه داشته و میتواند آیندهای را همراه با زیست دینی معقول و پایدار در جامعه ایران رقم زند.
Religion is one of the oldest and the most role playing foundation in human societies, especially in Iran, which has gone through various stages throughout history. Religious life contains a special position in the doctrine of the Islamic Republic of Iran, and encompasses one of the main current concerns in the future of religion in the post-Corona world. This study tries to consider the changes occurring in the religious life of Iranian society caused by the Corona pandemic in the world. This is an analytical-descriptive research. The events and changes which have taken place in Iranian society at this era have resulted in new and different alternative in the field of religion. These changes will lead the religious life of the Iranian society through a path directed to outcomes that are going to happen in the possible scenarios in the future of the religious life in the post-Corona community. The suggestion of changing the religious life paradigm by increasing religious rationality, as well as developing religious rituals will protect the social religious life against the challenges and crises, and we can expect a reasonable and stable religious life in Iranian society.
خلاصه ماشینی:
براين اساس ، اين پژوهش ، زيست ديني در جامعه ايران را باتوجه به تغييرات و مشکلات ناشي از پاندمي کرونا با روش توصيفي ـ تحليلي مورد مطالعه و کنکاش قرار داده و به ارائه سناريوهاي محتمل دين در آينده جامعه ايران پرداخته است .
روش تحقيق اين پژوهش کوشيده است تا تغييرات در زيست ديني جامعه ايران را که ناشي از پاندمي کرونا در جهان بوده است ، با روش تحليلي ـ توصيفي مورد کنکاش و مطالعه قرار دهد که براي پيبردن به پيامدهاي اين تغييرات درقالب سناريوهاي محتمل به بررسي آينده زيست ديني در جامعه پساکرونا پرداخته شده است .
يافته ها راهکارهاي جايگزين براي چالش هاي ديني در دوران محدوديت ازآنجاکه زيست اجتماعي دين در کشور داراي جايگاه منحصربه فردي ميان مردم و مسئولين است ، با ايجاد محدوديت ها و ممنوعيت هاي ناشي از پاندمي کرونا، از همان ابتدا راهکارهاي جايگزيني را ارائه و اجرا کردند.
شايد به جرئت بتوان اذعان نمود که توجه بيش ازحد به باورهاي ديني حاشيه اي در سال هاي اخير موجب شده است تاکنون نگرانيهايي درباب آينده زيست ديني جامعه درميان دغدغه مندان حوزه دين ايجاد شود و حتي برخي نظريه سکولاريزاسيون جامعه درصورت عدم بازگشت به رويه قبلي و عدم توجه به کنش هاي اجتماعي و برگزاري مناسک و مراسم را ارائه کنند.
يکي از بخش هاي محوري در زيست اجتماعي جامعه ايران ، پس از انقلاب اسلامي توجه به زيست ديني مردم است .