خلاصه ماشینی:
"این قرآن 375 برگ داشت و از سورهء مریم تا به پایان بود،ترجمهء هر سطر زیر متن اصلی نوشته شده، و همان گونه که ذکر شد از نظر واژهها و گزارههای فارسی بسیار در خور بررسی است،ولی از یک نظر دیگر هم در خور توجه به نظر میرسد و آنهم مربوط به همین شعر حافظ است که نشان میدهد شین و دال مصرع نخست را باید dahs خواند و گزارهء«شدن»در زمانهای گذشته به صورت من شم، تو شی،او شد،ماشیم،شماید،ایشان شند نیز صرف میشده است افزون کنم که قرآن مزبور،از روی شواهد امر و نوع کاغذ و شیوهء نگارش و واژههای به کار برده شده باید از آن سدهء پنجم هجری باشد.
در غیر اینصورت،آیا بیمهری به معین و امثال او را بیالتفاتی به فرهنگ و ادبیات تلقی نمیکنند؟آیا فردای خود را امروز او نمیبینند؟ اگر ایرانشناس و مستشرقی غیر ایرانی به میهنمان بیاید و به قصد دیدار از مزار یکی از بزرگان علم و ادب معاصر سرزمین ما راهی آستانه شود جامعهء فرهنگی ما از این دیدار خجلت زده نمیشود؟ آیا چشمان غرض آلود و افکار منحرف در داخل و خارج کشور از این بنا و غربت آن،دستمایهای برای تبلیغات خصمانهء خویش نمییابند؟ بابل-سید محمد موسوی (به تصویر صفحه مراجعه شود) توضیح و تصحیح در شمارهء گذشته کیهان فرهنگی-تیرماه 65-نام آقای دکتر ابوالقاسم رادفر به اشتباه عبد الحسین رادفر درج شده بود که ضمن پوزش بدین وسیله تصحیح میگردد."