خلاصه ماشینی:
*خلیل الله خلیلی، 1/1/66 اسلام آباد پاکستان(*)اشاره است به گنبد معلای آستان امیر المؤمنیندر سوگ استاد خلیل الله خلیلیرفت آنکه آفتاب هنر را مدار بوددر روزگار، نادره روزگار بودرفت آنکه از شهید 1 و سنائی و رودکیو ز مولوی به ملک سخن یادگار بودرفت آنکه آه از دل او شعله میکشیدبر جان خستهاش، که ز غم داغدار بودرفت آنکه در هجوم ستمبارگان شرقتسخیر ناپذیر، دژ استوار بودافغان چو افتاد به چنگال دیو سرخغربت نصیب، دور ز یار و دیار بوددر آسمان عزم، شکوه عقاب داشتدر کهکشان حادثه عنقا شکار بودچون صبح بر کرانه شبهای دیر پایخورشید را هر آینه، آیینه دار بوددر خاکدان، فروغ دل و دیده ادبدر آسمان، ستاره شب زندهدار بوددر کارگاه دانش، استاد بیبدیلدر بارگاه شعر و ادب شهریار 2 بودگر لشکر خزان پی غارت، بهار برداو گل فروز معرکه بعد از بهار 3 بود.