چکیده:
در جلسه پیشین، به بررسی موضوع تهمت پرداخته شد. محور بحث این جلسه، فحّاشی و ناسزاگویی است. فحّاشی از آسیبهای جدی حرمت و منزلت انسانی است که جامعه امروز به اشکال گوناگون با آن روبهرو است. این رذیله اخلاقی، بهگونهای گسترش یافته که برخی بهراحتی زبان به ناسزا میگشایند و حرمت انسانها را میشکنند. این در حالی است که در آموزههای دینی بهشدت از آن نکوهش شده است.
خلاصه ماشینی:
همچنین، به کارگیری الفاظ حاوی فحش و ناسزا در محیط خانواده توسط مردان و زنان در مقابل یکدیگر، از دیگر انواع فحّاشی به شمار میرود که علاوه بر سستکردن روابط خانوادگی زن و شوهر، در بیشتر مواقع، به اختلافات همسران و گسترش آن تا مرز درگیری و قهر و طلاق نیز منجر شده است.
2. عرصه اجتماعی از انواع رایج فحّاشی و ناسزاگویی در جامعه که آثار و پیامدهای خواسته و ناخواسته فراوانی نیز دارد، فحّاشیهای افراد در برابر یکدیگر در محیطهای اجتماعی، مانند: خیابان، پارک، اداره و وسایل حمل و نقل عمومی، از قبیل: تاکسی، اتوبوس، قطار، مترو و مانند آن است.
برخی نیز پا را فراتر نهاده و در بدگویی و هتک حرمتِ بزرگان دینی و عالمان شهیر، زبان خود را نگه نمیدارند و همه این امور، از آفتهای بزرگی است که امروزه دامنگیر جامعه مسلمانان گردیده است.
1 گذشته از این، امروزه فراگیرشدن فضای مجازی در سطوح گوناگون حیات اجتماعی و سهولت ارتباط و تعامل افراد با یکدیگر، بهویژه دسترسی آسان به اطلاعات اشخاص و گروهها از این طریق، متأسفانه خود به یکی از بسترهای گسترش فحّاشی در جامعه تبدیل شده است.
قبح کار برای فرهنگ ایرانزمین تا آنجاست که «ژان شاردن» جهانگرد و خاورشناس فرانسوی و نویسنده کتاب سیاحتنامه شاردن که در دوره صفویه مدت مدیدی در ایران اقامت داشت و با زبان فارسی نیز آشنا شده بود، به عمق خصایص رفتاری ما ایرانیان، بهویژه این رفتار ناهنجار پی برده است و مشاهدات خود را با توصیفی هنرمندانه به جهانیان تقدیم داشته است.