هور اصفهانی - مجله وحید معرفی و نقد

"آقای مصلح الدین مهدوی درباره او مینویسد:"هور در ضمن کارهای خسته‌کننده‌ روزانه بتکمیل تحصیلات خویش همت گماشته و سه زبان عربی-فرانسه-و آلمانی را فرا گرفته و برای رفع آلام خویش بمتابعت از طبع خداداد و استعداد ذاتی لب بسرودن اشعار گشوده در کلیه فنون شعر قادر و خصوصا"ماده تاریخ را نیکو میسراید و در این فن از تمام‌ معاصرین خود مقدم است و الحق در گفتن ماده تاریخ قدرت طبع عجیبی دارد 28 قصیده‌ تاریخچه ساخته که تمام مصرع‌های آن تاریخ است‌1". در پایان چند بیت از قصیده‌ای که در بعثت حضرت رسول سروده و تمام مصراع‌های‌ آن به حساب حروف ابجد برابر با 1366 میشود نقل می‌شود: سپهر پیر شد از بوی عید تازه‌جوان‌ دمیده در تن هستی ز باده نامیه جان‌ سرور و مجد عیان است از سماک و سمک‌ نعیم روح نهان است در زمین و زمان‌ طرب‌فزا شده امروز دور دهر عجب‌ حزن زدا شده امروز خطه امکان‌ دهن هنوز بننموده باز غنچه ز باد که ابر جامه دریده است و نار بن دامان‌ ز لاله روی چمن گشته محفل مانی‌ ز ژاله حجرد من گشته سینهء عمان‌ چمن اگر ز سمن شد چو شهپر طاوس‌ سمن اگر بد من شد چه وجه هفت الوان‌ سزد که این شده رشک جنان به جلوه‌گری‌ بود که آن شده صدره زمانیش رجحان.."