پای مال - مجله وحید ادب و هنر

"بمردمی و پزشکی نداشتی همتای‌ که خلق گرید اگر خون خدای را که سزاست‌ همین بس است ز درک کمال معرفتش‌ که دیدگاه امیدش به ایزد یکتاست دکتر علی رضا میثمی(پروانه) رفیق راه من از عالمان عالی بود فزونتر از همه خود او ابو المعالی بود بزرگ‌زاده و سادات بود آن آقا برآورنده حاجات بود آن آقا سپاس نام گرامیش پزشک و دانا بود شفیق و همسفر از درگاه توانا بود به سومین سفرش همسفر شدم با او کمک نمود خدا بی‌خطر شدم با او روان او دو جهان شاد هم قرین بادا به روح پاک بزرگش هم آفرین بادا درودهای فراوان به باب و مادر او خدایای هردو جهان باد یار و یاور او به عسگری همه‌جا مثل یک برادر بود بگویمت که خدا خواست کار داور بود علی اکبر عسگری اینهم ابیاتی است از اشعاری که در سوک استاد سروده شده است."