چکیده:
گرش اسلام به جوان و جوانی مبتنی بر واقعیت است. جوانان یکی از مهم ترین و تاثیرگذارترین اقشار جامعه می باشند، لذا توجه به امر تربیت دینی آنها بسیار حیاتی و ضروری است؛ و از طرفی شناخت و بکارگیری روش های صحیح و تاثیرگذار در تربیت دینی جوانان از مهم ترین مباحث تربیتی است. تربیت به وسیله الگو یکی از کارآمدترین روش های تربیت است که می توان آن را «روش الگویی» نامید. از آنجا که این روش محتوای تربیت را به صورت عینی و عملی ارائه می دهد؛ در سرتاسر زندگی و ابعاد مختلف آن موثر است. به همین دلیل است که در قرآن کریم و احادیث معصومین علیهم السلام به معرفی الگوها و پیروی از الگوهای حسنه تاکید شده است. نوشتار حاضر، با روش توصیفی تحلیلی، به - بررسی و کنکاش در متون دینی پرداخته و تاثیر و نقش بکارگیری روش الگویی در تربیت دینی جوانان را بیان می نماید . برای دستیابی به این هدف پس از مفهوم شناسی واژه های روش، الگو، تربیت و جوان، به تبیین مبانی انسان شناسی روش
الگویی از جمله: فطرت مستعد و الگوپذیر، خودشناسی، کمال خواهی، زیبایی جویی و آزادی و استقلال طلبی پرداخته شده است و در پایان گونه های اجرایی این روش در سه دسته «الگودهی»، «الگوپردازی»و «الگوزدایی» به تفکیک تبیین شده است.
خلاصه ماشینی:
برای دستیابی به این هدف پس از مفهوم شناسی واژه هایِ روش، الگو، تربیت و جوان، به تبیین مبانی انسان شناسی روش الگویی از جمله: فطرت مستعد و الگوپذیر، خودشناسی، کمال خواهی، زیبایی جویی و آزادی و استقلال طلبی پرداخته شده است و در پایان گونه های اجرایی این روش در سه دسته «الگودهی»، «الگوپردازی» و «الگوزدایی» به تفکیک تبیین شده است.
ضرورت الگوسازی برای رفتارهای عملی در دین اسلام تا جایی است که خداوند هم زمان با عرضه قرآن بر مردم، حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله را الگویی عملی و تربیت یافته از دین، با اخلاق و کردار مطابق با آیین اسلام، به مردم معرفی می کند:«لَّقَدْ كاَنَ لَكُمْ فىِ رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَة»(الأحزاب،21)؛ و افزون بر آن ارائه الگو توسط ائمه اطهار علیهم السلام به عنوان جانشینان به حق پیامبر صلی الله علیه و آله، ارجاع مردم به فقیه جامع الشرایط در دوران غیبت که پیشوای جامعه اسلامی است، نشانگر این ضرورت و اهمیت است.
خودشناسی لازمه کمال شناسی و کمال جویی است، تنها کسانی به مقام برتر انسانی دست می یابند که واقعیت های نفسانی خود را بشناسند، اولین و نزدیک ترین واقعیت زندگی واقعیت «خود» است که در درون آن بزرگترین واقعیت ها و حقایق تجلی می یابد و برای اهمیت شناخت خود همین بس که امام علی علیه السلام می فرماید:«أفضل المعرفة معرفة الإنسان نفسه»(تميمى آمدى، 1408ق،ص189)؛ برترین شناخت ها، شناخت انسان نسبت به نفس خویش است.