چکیده:
با مرور حوادث به وقوع پیوسته در نبردهای بینالمللی همچون جنگ جهانی دوم متوجه میشویم که رهبران کشورهای دارای ناوگان نظامی پیشرفته هیچ ابایی از کشتار غیرنظامیان و نقض اصل تفکیک ندارند. در این میان ایالات متحده آمریکا پای را فراتر گذاشته و با ابداع مؤلفاتی همچون دفاع پیشدستانه بدعت جدیدی در مقابل ماده 51 منشور ملل متحد پدید آورده است. ذیل مؤلفه اخیر، آمریکا و پیروان دکترین نظامی این کشور همچون اسرائیل به جای انتظار برای دریافت ضربه نخست از جانب دشمن، صرف کشف تهدید قریبالوقوع از سوی دشمن را جواز توسل به زور علیه او دانستند. پرسش کلی تحقیق حاضر آن است که توسل به دفاع پیشدستانه در نزد حقوق بینالملل تا چه اندازه مقبول است و به لحاظ حقوقی و نظامی رهبران در توسل به این راهبرد جهت حفاظت از غیرنظامیان در برابر تهدیدات قریبالوقوع دشمن آنگاه که تهدیدگر هیچ ابایی از عملی کردن تهدیداتش ندارد چه مواردی را میبایست مد نظر قرار دهند؟ فرضیه تحقیق آن است که توسل دفاع پیشدستانه مقبول حقوق بینالملل نیست لیکن توسل بدان جهت حفاظت از غیرنظامیان معقول به نظر میرسد. نویسندگان با استفاده از روش تحلیلی-توصیفی به این نتیجه رسیدند که علیرغم عقلانی بودن استفاده از دفاع پیشدستانه در برابر تهدیدات قریبالوقوع معطوف به غیرنظامیان، توسل به راهبرد اخیر به طور خودسرانه نزد حقوق بینالملل معاصر مقبول واقع نمیشود.
خلاصه ماشینی:
پرسش اصلی تحقیق حاضر آن است که از منظر حقوق بینالملل توسل به دفاع پیشدستانه 2 تا چه اندازه مقبول است؟ پرسش فرعی نیز آن است که موانع توسل به دفاع پیشدستانه جهت حفاظت از غیرنظامیان که میبایست مورد توجه رهبران قرار گیرد چیست؟ فرضیه ما بر این پایه استوار است که هر چند نمیتوان مصداقی از توسل به دفاع پیشدستانه را یافت که صراحتاً مورد تأیید حقوق بینالملل واقع شده باشد لیکن توسل به دفاع پیشدستانه نه برای مقابله با تروریسم و دولتهای یاغی، بلکه برای اعمال آن علیه کشورهایی که خالق دفاع پیشدستانه بوده، از ابداع مؤلفه اخیر سوء استفاده کرده، سابقه نقض اصل تفکیک را داشته، با صراحت کامل غیرنظامیان را مخاطب تهدیدات خود قرار داده و با توجه به سوابقشان عملی شدن تهدید از سوی آنها به دور از ذهن نیست گزینه معقولی به نظر میرسد.
با توجه به سوابق نقض اصل تفکیک توسط کشورهایی نظیر آمریکا و انگلستان، اظهارات دولتمردان برخی از کشورهای دارای ناوگان نظامی پیشرفته با محتوای تهدید به حمله علیه غیرنظامیان و استنکاف قدرتهای بزرگ نظامی از جمله هند و پاکستان نسبت به تصویب پروتکل الحاقی اول به کنوانسیونهای ژنو به سختی میتوان بر این باور بود که در صورت تحقق مخاصمهای مسلحانه کشورهای اخیر به اصل تفکیک پایبند باشند زیرا شکی نیست شماری از کشورها منافع سیاسی و اقتصادی خود را بر تحقق صلح و امنیت بینالمللی مقدم میدانند(Akefi ghaziani and Akefi ghaziani, 2020: 116) 1950-1953 1980-1988 Theresa Mary May Brokerage Institute .