چکیده:
شیوع همهگیری ویروس کرونا، وضع تازهای را در جهان انسانی بوجود آورده است. از اولویت افتادن دعواهای سیاسی، فروریختن دگمهای مذهبی، آسیبپذیری بالقوه انسانها در مواجهه با طبیعت و اهمیت بیش از پیش علم در زندگی بشر، بخشی از تغییرات و تذکرات ناشی از ورود ویروس کرونا به زندگی انسان مدرن میباشد. طبق آمارهای اعلامی تاکنون بیش از 40 میلیون نفر در سراسر دنیا به این ویروس مبتلا شدهاند و بیش از یک میلیون و 115 هزار نفر نیز جانشان را از دست دادهاند. این ویروس همچنین به محکی برای کارآمدی و عقلانیت نظامها و چهرههای سیاسی گوناگون بدل شده است. در ایران نیز شیوع ویروس کرونا، واکنشهای متفاوتی داشته است: برخی کرونا را گواه جدید ناکارآمدی نظام سیاسی میدانند، برخی نیز با نشان دادن وضعیت جوامع غربی مبتلا به این ویروس، عملکرد حکومت ایران را قابل قبول میدانند. مقاله حاضر با هدف بررسی تاثیرات ویروس کووید 19 بر سیاست داخلی ایران و جامعه جهانی با روش توصیفی - تحلیلی انجام گرفته است. سوال اصلی این است که با شیوع قابل چشمگیر ویروس کرونا در جهان چه تغییراتی در سیاست داخلی و عرصه بینالملل را شاهد خواهیم بود؟ تحلیل اطلاعات نشان میدهد که ویروس کووید 19 تاثیرات قابل توجهی در حوزه اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و فرهنگی در عرصه نظام بینالملل میتواند داشته باشد. لذا در بعد سیاسی باعث تغییر در رویکرد و باور قدرتهای تاثیرگذار بر نظام بینالملل، ایجاد فضای توطئهسازی، تضعیف دموکراسی و تقویت اقتدارگرایی و تغییر در حوزه نظریههای مهم روابط بینالملل شده است.
خلاصه ماشینی:
سوال اصلی این است که با شیوع قابل چشمگیر ویروس کرونا در جهان چه تغییراتی در سیاست داخلی و عرصه بینالملل را شاهد خواهیم بود؟ تحلیل اطلاعات نشان میدهد که ویروس کووید 19 تاثیرات قابل توجهی در حوزه اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و فرهنگی در عرصه نظام بینالملل میتواند داشته باشد.
com مقدمه شیوع کرونا تاثیرات متناقضی در سیاست بینالملل گذاشته است؛ در حالیکه گسترش سریع آن در پنج قاره جهان نگاه ملیگرایانه به حل مسائل را به چالش کشیده است، عدم همکاری دولتها و کشورها در بلوکهای منطقهای مانند اتحادیه اروپا باعث گرایش برخی از دولتها به داخل مرزهای ملی شده است.
پژوهشگران موسسه حفظ صلح و مدیریت مناقشات آکادمی نظامی وین، در ویژهنامه آوریل ۲۰۲۰ خود، آینده جهان را پس از فروکش کردن مرحله حاد کرونا در سه سناریو طبقهبندی نمودهاند: نخست، که شاید محتملترین سناریو راهبردی باتوجه به شرایط کنونی و شرایط قبل از شیوع ویروس است، ادامه روندهایی است که قبل از شروع بحران نیز در حال شکلگیری بودند که شامل تداوم در منازعات چندقطبی، تضعیف بیشتر سازمانهای بینالمللی، نظامهای چندجانبهگرا و نظام سیاسی و فرهنگی اروپایی است که به لحاظ توانایی و عملکرد با تضعیف جدی روبرو بودهاند و تاثیرات آن در محدوده اروپا به وضوح قابل رویت بودند.