خلاصه ماشینی:
"ی عقیده داشت یکی از اساسیترین اصول این است که معلم باید به جای افزایش دانش به افزایش قدرت علمی-عملی دانشآموز توجه کند.
هربارت و فروبل،دیدگاههای پستالوژی و روسو را دربارهء آموزش و پرورش برای رشد جنبههای ذاتی قبول داشتند،اما با نشان دادن اهمیت آموزش و پرورش همه جانبه فرد،و با توجه به عوامل محیطی،مطالب آموزشی،روشهای تدریس و سازگاری با نیازهای جامعه،از آنها فاصله گرفتند.
آنها به رشدگرایی و سازماندهی منطقی و روانشناختی مطالب آموزشی،روشهای آموزش منظم،بسط ماهیت چندگانه و همه جانبهء کودک و تأثیر متقابل فرد با جامعه توجه خاصی داشتند.
هربارت و فروبلآ به علائق فردی یادگیرنده توجه خاصی نشان میدادند و باور داشتند:اولین هدف آموزش و پرورش ایجاد علاقه است.
معلم باید با توجه به هر فرد و محیط،محبت و سختگیری را در هم آمیزد و این کار نیاز به بصیرت و بینش در مورد ماهیت هر موقعیت و خرد لازم برای اداره و کنترل آن دارد."