خلاصه ماشینی:
"ازاینرو، نارسایی انتقال پیام در محل اتصال عصب-عضله،از دیر باز یک سازوکار احتمالی برای خستگی عضله در ورزشهای طولانیمدت،دوره برگشت به آرامش عضله بسیار کند است و از چند ساعت تا چند روز میکشد عصب با عضله تماس مکانیکی ندارد،بلکه با یک ماده میانجی شیمیایی به نام استیل کولین،پیامهای عصبی برای تولید به عضله منتقل میشود پنداشته شده است.
عوامل موضعی(درون عضلانی الف)بر اثر فعالیت شدید عضله، ATP تجزیه میشود و ازاینرو مقدار متابولیتهای آن در عضله زیادی می شود که خود موجب خستگی میشوند (مثل H+,Pi,ADP .
در ورزشهای استقامتی و درازمدت،تخلیهء ذخایر گلیکوژن عضلات،به صورتی اجتنابناپذیر، به خستگی کامل ماهیچهای و توقف کار منجر خواهد شد برای مثال،هنگان پائین آمدن از پلهها،خستگی در عضلهء چهارسر ران که بدن را به هنگام پائین آمدن از پلهها حفظ میکند،بسیار بیشتر از زمانی است که فرد از همین پلهها بالا میرود.
این نوع خستگی خود پیامد آسیبهایی است که در نتیجهء نیروی تولید شدهء زیاد در عضلهء فعال رخ میدهد و نه به دلیل تخلیهء متابولیتهای عضلانی.
گلیکوژن و اهمیت آن در خستگیهای عضلانی ورزشهای استقامتی و درازمدت برای تأمین انرژی مورد یناز خود به دستگاه هوازی تولید انرژی متکی هستند و عضلات به دریافت اکسیژن کافی از یک سو و فراهم بودن موادسوختی(چربیها وقندها)از سوی دیگر بسیار وابستهاند.
این خستگی دو علت دارد: الف)فراهم آمدن گلوکز در عضلات فعال به سبب کاهش شدید منابع گلیکوژن در عضلات،کبد و کلیه و در نتیجه،کم شدن شدید گلوکز پلاسما که موجب بروز خستگی متابولیکی حاصل از کمبود قندها و یا درماندگی متابولیکی میشود."