خلاصه ماشینی:
"به علاوه در اکثر دانشکدهها،ورزشکاران معمولا از مدل تعلیم و تربیت ورزشی،برای کمک به دانشآموزان برای کسب شناخت عمیق از ورزش و کسب تجربهی رقابتهای سطوح بالا و پایین،طراحی شده است توانایی بالای جسمانی و مهارتی برخوردارند و در این فضا،دانشجویان فرصتهای زیادی برای کسب تجربهی ورزشی در اختیار دارند.
برای مثال،اگر از رخدادنامهی دانشجویان نظرات مثبت به دست آید،و برخی مطالعات توصیفی اخیر،به تأثیر بهکارگیری و اجرای این مدل در جلب مشارکت بیشتر دانشآموزان،و صرف وقت بیشتر در کلاسهای تربیت بدنی اشاره کردهاند در مدل برنامهی درسی تعلیم و تربیت ورزشی،هدف،بیشتر رشد و پیشرفت مهارتهای بازی کردن و راهبردهای گوناگون است،و نه صرفا ارتقای مهارتهای حرکتی پرسشنامهها و گزارش داده شده توسط معلم نیز مبنی بر بالا بودن سطح رقابتها باشد،به این نتیجه میرسیم که این عامل معتبر بوده است.
نتایج تجزیه و تحلیل75 هدف از این مطالعه،بررسی سه سؤال بود،مربوط به جایگاه مدل تعلیم و تربیت ورزشی در آموزش عالی(از نظر نام)،تعداد دانشجویانی که اصول تعلیم و تربیت ورزشی را پذیرفتهاند (کدامیک از این اصول به نظر میرسد که جذابیت بیشتری دارد)،و اینکه دانشجویان شدت فعالیتهایشان را در مقایسه با کلاسهای تربیت بدنی قبلی تا چه حد میدانند.
تحلیل دادههای مربوط به پرسشنامه نشان میدهد که 70 درصد دانشجویان باور دارند در این کلاس مطالب زیادی را آموختهاند و بیش از 90 درصد مایلاند،باز هم در کلاسهای دارای مدل برنامهی درسی تعلیم و تربیت ورزشی شرکت کنند.
ارتباط و همبستگی تیمی به عنوان یک اصل از مدل تعلیم و تربیت ورزشی،برای دانشجویان بسیار جذاب بود و پایبندی آنها را در طول فصل به تیم خودشان در دانشکده، نشان میداد."