ناخنی که دیواره زندانی را می خراشد یا انگشتی که با لب های نوزاد بازی می کند: شطحی در ماجرای شعر و شاعری روزما مقاله

"به کامل‌ترین بیان،شعر و ادبیات برای جامعه انسانی، همان کار کردی را دارد که دستگاه اعصاب برای یک‌ موجود زنده،پس باید خبرگیر و خبررسان زخم‌ها و جراحت‌ها و شکستگی‌ها و سوختگی‌ها باشد و نیز البته‌ خوشی‌ها و ملایمت‌ها و لذت‌ها را هم گزارش کند و آنچه در این مجال می‌خواهم گفت همین است که تنها کاری که ادبیات ما بالاخص شعر ما نمی‌تواند بکند همین است و بدا به حال موجود زنده‌ای که نمی‌داند کجایش می‌شکند و کجایش می‌سوزد و... ! البته منظور از ادبیات ما و شعر ما جریان غالب و اکثریت است وگرنه حتما به قول سهراب چیزهایی هم‌ هست!کم‌کم تنها از واژه شعر استفاده می‌کنم؛چون‌ الحق وضع داستان بهتر است و مصیبت بزرگ در این‌ یکی کوچه نازل شده است."