خلاصه ماشینی:
"تا جایی که حتی ممکن است افرادی که یک محفل را تشکیل می‌دهند خود این امر را انکار کنند و به چیزی بیش از مناسبات دوستانه میان چند فرد معترف نباشند.
مهم‌ترین اصلی که براساس آن محفلی به خود اجازه می‌دهد امکانات و تواناییهای خود را صرف عده خاصی کند-که البته این عده تنها افراد ذی‌صلاح نیستند-این است که حفظ محفل و مناسبات آن مقدم بر هر امری قلمداد می‌شود.
چرا که اگر دوستیها بر مبنای توحیدی باشد و این مناسبات به واسطه اشتراک در عقاید الهی و عدالتخواهانه شکل گرفته باشد یک محفل نیز می‌تواند استیفای حق را در جامعه موجب شود.
اما اشکال عموما از جایی آغاز می‌شود که با پیچیده شدن این مناسبات هرکدام از افراد محفل از خطا و لغزش دیگری می‌گذرد تنها به این بهانه که عدم‌تایید افراد دیگر موجب پراکندگی مجموعه می‌شود."
(
, 
, 
)
