چکیده:
هدف: هدف پژوهش حاضر تعیین نقش الگوهای ارتباطی خانواده، حمایت اجتماعی، تابآوری و استرس در پیشبینی خودکارآمدی ترک اعتیاد بود. روش: روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش را درمانجویان کلینیکهای ترک اعتیاد شهر اهواز در سال 1398 تشکیل دادند. با استفاده از روش نمونهگیری دردسترس، تعداد 213 نفر به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه خودکارآمدی، الگوهای ارتباطی خانواده، حمایت اجتماعی، تابآوری و استرس ادراک شده بود. برای تحلیل دادهها از همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون استفاده شد. یافتهها: یافتهها نشان داد که بین الگوی ارتباطی گفت و شنود، حمایت اجتماعی و تابآوری با خودکارآمدی ترک اعتیاد درمانجویان تحت درمان رابطهی مثبت معناداری وجود دارد. همچنین مشخص گردید که خودکارآمدی ترک اعتیاد با الگوی ارتباطی همنوایی و استرس ادراک شده دارای رابطه منفی معنیدار است. نتایج تحلیل رگرسیون نیز آشکار کرد که 28 درصد از واریانس خودکارآمدی ترک اعتیاد براساس الگوهای ارتباطی خانواده، حمایت اجتماعی، تابآوری و استرس قابل پیشبینی است. نتیجهگیری: وجود عواملی نظیر الگوی ارتباطی خانواده با جهت گیری گفت و شنود، حمایت اجتماعی و ویژگی فردی مانند تابآوری و همچنین حذف عواملی مانند الگوی ارتباطی از نوع همنوایی و عوامل استرسزا از محیط زندگی افراد وابسته به مواد میتواند به خودکارآمدی ترک آنها کمک کرده تا در مقابل وسوسه مصرف مجدد مقاومت کنند.
Objective: The aim of this study was to determine the role of family communication patterns, social support, resilience and stress in predicting self-efficacy of addiction. Method: The statistical population of the study consisted of patients of addiction treatment clinics in Ahvaz in 2019. The research tools included self-efficacy, family communication patterns, social support, resilience and perceived stress questionnaires. Pearson correlation and regression analysis were used to analyze the data. Results: The results showed that there is a significant positive relationship between the communication pattern of dialogue, social support and resilience with the self-efficacy of addiction treatment of treated patients. It was also found that the self-efficacy of quitting addiction has a significant negative relationship with the communication pattern of compliance and perceived stress. The results of regression analysis also revealed that 28% of the self-efficacy variance of quitting addiction can be predicted based on family communication patterns, social support, resilience and stress. Conclusion: The presence of factors such as family communication pattern with the orientation of dialogue, social support and personal characteristics such as resilience, as well as the removal of factors such as communication pattern of compliance and stressors from the living environment, help self-efficacy of addiction treatment against relapse Resist.
خلاصه ماشینی:
نتايج تحليل رگرسيون نيز آشکار کرد که ٢٨ درصد از واريانس خودکارآمدي ترک اعتياد براساس الگوهاي ارتباطي خانواده ، حمايت اجتماعي ، تاب آوري و استرس قابل پيش بيني است .
نتيجه گيري: وجود عواملي نظير الگوي ارتباطي خانواده با جهت گيري گفت و شنود، حمايت اجتماعي و ويژگي فردي مانند تاب آوري و همچنين حذف عواملي مانند الگوي ارتباطي از نوع همنوايي و عوامل استرس زا از محيط زندگي افراد وابسته به مواد ميتواند به خودکارآمدي ترک آن ها کمک کرده تا در مقابل وسوسۀ مصرف مجدد مقاومت کنند.
Taniguchi, Tanaka, Saka, & Oze 2.
Şahin, Filiz, Tülin, & Yasemin 4.
Pluut, Ilies, Curşeu, & Liu 5.
بنـابراين ، بـا توجـه بـه نتـايج پژوهش هـاي انجـام شـــده و تـاييـد نقش عوامـل خـانوادگي، اجتماعي و فردي در گرايش و تداوم اعتياد و همچنين بر اسـاس آنچه که دربارة متغيرهاي پژوهش حاضـر مطرخ شـد، سـوال اصـلي پژوهش اين اسـت که عواملي همچون الگوهاي ارتبـاطي خـانواده ، حمـايـت اجتمـاعي، اســـترس و تـاب آوري تـا چـه انـدازه ميتواننـد پيش بينيکنندة خودکارآمدي ترک اعتياد در درمانجويان با متادون باشند.
نســبت F نيز بيانگر اين اســت که رگرسـيون خودکارآمدي ترک اعتياد افراد وابســته به مواد تحت درمان براســاس الگوهاي ارتباطي خانواده ، حمايت اجتماعي ، تاب آوري و استرس معنادار است .
157 بحث و نتيجه گيري پژوهش حـاضـــر بـه منظور تعيين نقش الگوهـاي ارتبـاطي خـانواده ، حمـايـت اجتمـاعي، تاب آوري و استرس ادراک شده در پيش بيني خودکارآمدي ترک اعتياد انجام شده است .