خلاصه ماشینی:
"سردبیر خود برای تشویق تیم فوتبال ایران در بازیهای بین المللی،در استادیومهای خارج از کشور حضور یافته و نقش ورزش را در تعامل بین المللی از نزدیک تجربه کرده است.
فردای آن شب،با ایثاری که فقط از یک قدیس باور کردنیست،آرزوی آن مادر را برآورده کرد و خود خواسته در مسابقه به حریف باخت!آیا این سنت که ورزشکاری نزد دیگری لنگ میانداخت،جز رعایت انصاف،چیز دیگری است؟ در دوران معاصر هم،محبوبیت غلام رضا تختی در میان مردم، بیشتر نشانهی احترام باطنی ملت ایران به قهرمانی بود که به حاکمیت وقت«نه»گفت،آن هم به روزگاری که اکثریت در«بله، قربان گویی»مسابقه میدادند و دارندگان بالاترین مقامات کشوری، بیشرمانه،در قول و عمل«چاکر جان نثار»و«غلام خانهزاد» پادشاهی شده بودند که همیشه سر بزنگاه از معرکه میگریخت!
چه خوب است ایران نیز هماهنگ با سازمان ملل متحد از هماکنون ورزش و تربیتبدنی را به مثابهی عامل بزرگ تندرستی،پویایی و صلح و مبارزه با افسردگی،اعتیاد و فساد در سطح ملی و بین المللی ترویج و تقویت کند."