چکیده:
همواره انتظار میرود که مفاد قراردادها آیینۀ مقاصد طرفین قرارداد باشد و با پشتوانۀ اصول و شروط مندرج در قرارداد بهدرستی و در نهایت صحت و تکامل اجرا شود تا طرفین را در نیل به مقاصدشان یاری کند. یکی از این اصول، اصل همکاری متقابل است. این اصل، در صورت درجشدن در قرارداد، ممکن است طرفین قرارداد را بهطور سلبی یا ایجابی به انجام یا عدمانجام اموری متعهد کند که ضامن صحت، بقا و اجرای تعهدات حاصل از قراردادها هستند. مسئلۀ مهمی که ممکن است به معضلی تبدیل شود آن است که چنانچه شرط و اصل متعهدشدن به همکاری متقابل جهت ایفای مفاد قراردادی درج نشود و حتی بهشکل تلویحی نیز مقرر نگردد که طرفین متعهد به داشتن همکاری متقابل با یکدیگرند و یا امری ناخواسته در حین اجرای قرارداد به وقوع بپیوندد که وقوع و نتیجۀ آن در قرارداد قید نشده است، برای ادامۀ روند اجرای انجام چه باید کرد؟ در پی یافتن پاسخ این پرسش، در مقاله حاضر، با بررسی مفهوم و جایگاه و نقش اصل همکاری متقابل در اسناد مهم بینالمللی راجعبه قراردادها و فقه اسلامی و حقوق ایران، راهکارهایی جایگزین مراجع صالحۀ قانونی برای حل و مدیریت اختلافات بهمنظور تعدیل و حفظ قراردادها و بهویژه قراردادهای نفتی که پیچیدگی خاصی دارند معرفی شده است
It is generally accepted that the content of the contracts reflects the goals of contractor parties and with relying on contractual rules and mechanisms be performed accurately and completely to ensure the parties that their efforts for concluding the contract shall result in their mutual intention and interest. One of the most important contractual rules is co-operation rule that if be included in the contract might encourage or prevent the parties from doing some activities to make sure that the concluded contract shall work out. The problem might arise when this rule is not included or implied in the contract and even such unexpected events have happened that make it difficult for both parties to be bond to the concluded contract. Under these circumstances this essay by analyzing this rule under the important international documents including the CISG, PECL, DCFR, Islamic Fiqh and the Iranian legal system, has suggested the solutions such as contract management methods to maintain the oil & gas contacts performable and resolve the contractual conflicts.
خلاصه ماشینی:
مسئلۀ مهمي که ممکن است به معضلي تبديل شود آن است که چنانچه شرط و اصل متعهدشدن به همکاري متقابل جهت ايفاي مفاد قراردادي درج نشود و حتي به شکل تلويحي نيز مقرر نگردد که طرفين متعهد به داشتن همکاري متقابل با يکديگرند و يا امري ناخواسته در حين اجراي قرارداد به وقوع بپيوندد که وقوع و نتيجۀ آن در قرارداد قيد نشده است ، براي ادامۀ روند اجراي انجام چه بايد کرد؟ در پي يافتن پاسخ اين پرسش ، در مقاله حاضر، با بررسي مفهوم و جايگاه و نقش اصل همکاري متقابل در اسناد مهم بين المللي راجع به قراردادها و فقه اسلامي و حقوق ايران ، راهکارهايي جايگزين مراجع صالحۀ قانوني براي حل و مديريت اختلافات به منظور تعديل و حفظ قراردادها و به ويژه قراردادهاي نفتي که پيچيدگي خاصي دارند معرفي شده است .
با تببين اين مقدمه ، پرسش اصلي اين مقاله آن است که اين اصل در اسناد مهم بين المللي درخصوص قراردادها چگونه تعريف شده است و هريک از اين اسناد چه رويکردي به اين اصل براي تحقق حقوق ذينفعان قرارداد دارند و چنانچه اين اصل حتي به طور تلويحي در قراردادها مطرح نشود يا اموري پيش آيد که رويداد و نتيجۀ آن مورد انتظار و توافق طرفين نبوده است ، چه راهکارهايي براي حفظ و تعديل قراردادها و به ويژه قراردادهاي نفتي به منظور پرهيز از مراجعه به مراجع قانوني براي حل اختلافات متصور است ؟ در اين مقاله ، براي يافتن پاسخ ، اصل همکاري متقابل در اسناد مهم بين المللي راجع به قراردادها بررسي ميشود و مفهوم اين اصل در اسناد مهمي همچون کنوانسيون بيع بين المللي کالا، اصول قراردادهاي تجاري بين المللي، اصول حقوق قراردادها در اروپا و طرح چارچوب مشترک مرجع در باب حقوق خصوصي اروپايي تبيين ميگردد.