طلیعه؛ پیامبری و دانایی سرمقاله

"اما محمد همچنان خاموش‌ و هستی می‌سپارد گوش پس از لختی سکوت اما که عمری بود گویی گفت: من،خواندن نمی‌دانم بخوان به نام پرورنده ایزدت کاو آفریننده است. صدا گویی خدا رنگ است بخوان به نام پرورنده ایزدت کاو آفریننده است. *** و بدین سان خداوند پیامبری را از بلندای انس و خلوت خویش فرو فرستاد،تا رویش نرم درخت دانش را در کویر نادانی و ستمکاری انسان نوید دهد و بگوید،از این پس آموزش به وسیله قلم گسترش می‌یابد. نخست آنکه خاتمیت به دلیل بی‌نیازی بشر به پیامبری نیست بلکه به خاطر ماندگاری و پایداری پیام به وسیله قلم و نوشتار است به شرط آنکه به نام آفریدگار خوانده شود. اما دانش و آگاهی به تنهایی نجات بخش نیست مگر آنکه با ره آورد پیامبران قرین شود."