خلاصه ماشینی:
"شکوه ایمان آوازهایش هنوز در جانم باقی است.
قوال،ترک«قال»گفت و رفت و«حال» جاری است،«گویی از صحبت ما نیک به تنگ آمده بود».
قوال موسیقیدان نبود که خود موسیقی بود،صدا،نوای ملکوت بود و حرف،ذکر عشق.
خدا را بهانه ساخت اردوان طاهری (به تصویر صفحه مراجعه شود) (به تصویر صفحه مراجعه شود) «عزیز میان»در سال 1944 میلادی در «بلند شهر»ایالت یوپی هند متولد شد.
قوالی را از سن 16 سالگی آغاز کرد و همزمان به تحصیلات خود تا مقطع لیسانس فلسفه ادامه داد.
اولین استاد او عموی بزرگش، محمد بشیر بوده است.
حدود 40 سال قوال زبانهای فارسی،اردو و هندی بود و کنسرتهایی در کشورهای امریکا،ایران،انگلیس، نروژ،دانمارک،آلمان،قطر،بحرین و سایر کشورها اجرا کرد.
وی در طول سالها قوالی،موفق به دریافت نشانهای بهترین هنرمند از ایران در سال 1976،بهترین قوال از امریکا و بهترین قوال از لندن شد.
او تنها بازماندهی قوالان برتر پاکستان بود که در کمال تأسف،در 16 آذرماه سال جاری پس از یک دورهی چند هفتهای کنسرت در تهران،در ایران به دیدار معبود شتافت."