موسیقی در ایران: نقد و نظر: موسیقی و دگماتیست ها معرفی و نقد

"موسیقی در ایران نقد و نظر موسیقی و دگماتیست‌ها حسین علی شاپور (به تصویر صفحه مراجعه شود) زمانی که از«دگماتیسم» سخنی به میان می‌آید،بی‌اختیار اذهان متوجه آن دسته از افراد وابسته و پای‌بند به جریانات‌ خاص سیاسی-اجتماعی می‌شود که با اعمال تفکرات بسته‌ی‌ خود در حوزه‌های«به ظاهر» مشخص و لا یتغیر،موجب ایجاد فضاهایی منجمد در عرصه‌های‌ اندیشه و عمل می‌گردند؛در این بین پایداری و گستره‌ی این‌ فضای منجمد،بستگی مستقیم به عامل«قدرت»دارد؛به این‌ معنا که هرآن‌چه گستردگی‌ امکانات«دگماتیست»ها بیشتر باشد،نتیجتا گستره‌ی انجماد در حوزه‌های اندیشه و یا عمل سایر دسته‌ای افزون‌تر خواهد بود. ضعف در گفتمان یکی دیگر از بارزترین‌ مشخصه‌های«دگماتیست»های‌ حوزه‌ی موسیقی،پرهیز از گفت‌و گوی مستقیم با طرف‌های‌ مورد مناقشه است؛اصولا «دگم‌اندیشان»،به دلیل آن که‌ در راستای یک جریان بسته‌ی‌ فکری اندیشیده و عمل می‌کنند، پردازش دلایل«منطقی»خویش‌ را در دایره‌ی تفکرات همان‌ جریان می‌بینند و به همین دلیل‌ در پای‌بندی خود به این جریان، (چه آفریننده‌ی آن باشند،چه پیرو آن)هم‌چنان پای‌فشاری می‌کنند؛ بدیهی است که با وجود چنین‌ رویکرد فکری،طرف گفت‌وگو شدن با سخن‌وران گروه مقابل‌ برای«دگماتیست»ها خطرناک‌ خواهد بود و آن‌ها عمل نکردن‌ را به از آزمودن گفت‌وگو تشخیص‌ می‌دهند."