خلاصه ماشینی:
"احاطهاش به فن بیان،تسلطش به لغت،شعر و آشناییاش با زبان عربی،که اقتضای تحصیلاتش در رشته حقوق بود، او را برای بیان ما فی الضمیر و تحلیل پدیدههای هنری،توانا میساخت،تمام این مقدمات،در کنار موسیقیشناسیاش، او را در جایی قرار داد که میتوانم به جرئت بگویم دکتر حسین عمومی بزرگترین تحلیلگر و موسیقیشناس معاصر و شاید تمام تاریخ موسیقی است.
اوایل که آغاز به فراگیری موسیقی کرده بودم،یک روز به دفتر کارش رفتم و پرسیدم،«آقای دکتر!این آهنگی که استاد شجریان خوانده و همهاش دوبیتی است،چه دستگاهی است؟»دکتر شاید برای ده ثانیه بدون اینکه جوابی بگوید،نگاهش را به چشمان من دوخت.
با ما همیشه بدون پردهپوشی سخن میگفت و گاهی اسرار مگوی هنرمندان قدیم را باز میگشود و تأکید میکرد که ما جایی بازگو نکنیم،خودش نیز گهگاه اضافه میکرد که این حرفها را نمیتوان همه جا عنوان کرد،اما همیشه،هر چه میخواست برای ما عنوان میکرد!
نیمهشب که به خانه باز میگشتیم،اولین سخن دکتر به ما این بود که به هیچوجه حق ندارید این نوار را برای کسی تکثیر کنید و بارها تأکید کرد که اگر میدانست شجریان آن را برای انتشار برای سالها بعد گذاشته است،به هیچوجه نه خودش میشنید و نه میگذاشت که ما بشنویم.
شاید به این دلیل که بسیاری از آن حرفها را نمیشد جایی عنوان کرد!پس از آن من چند بار جسارت کردم و گفتم که آقای دکتر در هفته یکیدوساعت هم ما را کفایت میکند که این مهم را به انجام برسانیم،ولی جوابش همان بود."