خلاصه ماشینی:
"از آنجا که دین تحریفشده نمیتواند تأثیری بر روح پیروان خود بگذارد،کشیشان تصور کردند که موسیقی میتواند تأثیری روحانی داشته باشد،درحالیکه تأثیر موسیقی، تنها بر نفس آدمی است.
با تغنی خواندن اشعاری که مضامین الهی را در برمیگیرند و حکمت،موعظه،پند و ارزشهای اخلاقی زیبا را منتقل میسازند،جایز است،البته اشتغال دائمی به این نوع تغنی هم مکروه است و روح را آزرده و خسته میکند.
البته کسی که این حروف و کلمات را سهوا اشتباه میگوید،فعل حرامی را مرتکب نشده است،زیرا هدف او یادگیری است وبهتدریج متوجه اشتباهات خود میشود، از همینرو،قاری قرآن،باید تجوید را بیاموزد.
بازخوانی قرآن کریم،ذکر و مضامین الهی با صوت زیبا، مستحب است،به شرط آنکه معنی،خدشهدار نشود و این امر فقط هنگامی میسر است که خواندن قرآن،منطبق با تجوید صورت بگیرد و تأثیر چنین قرائتی بر دل و روح انسان،شگفتآور است."