خلاصه ماشینی:
"به یاد استاد علی تجویدی رضا مهدوی رفتم و بار سفر بستم 1385 اسفند-1298 آبان تا این اواخر،هروقت به عیادتش میرفتم،با صبر و حوصله بود و از اوضاع موسیقی میپرسید.
آیا حق او نبود که ارکستری را مخصوص اجرای آثار جاودانهاش در اختیار داشته باشد؟آیا هنرمند باید همه امکاناتش را خودش فراهم کند؟ از هیچ چیز و هیچکس شکایت نمیکرد جز آنها که در حق موسیقی اصیل ظلم کرده بودند.
منصور یاحقی هم مثل خیلی از سالخوردگان موسیقی،بستهء نفیسی بود از هنر خاطرهانگیز قدیمی و خاطرات از هنرمندان قدیمی،او خواهر زادهء استاد حسین یاحقی بود که به حق از بزرگترین استادان موسیقی ردیف دستگاهی در قرن اخیر بهشمار میآید.
زنده یاد روح الله خالقی در کتاب سرگذشت موسیقی ایران در شرح حال حسین یاحقی به این خانواده اشارههای گویایی کرده است.
از جمله مینویسد:«حسین یاحقی خواهر دیگری(غیر از کشور خانم،ملقب به فرخلقا،شاگرد حسین اسماعیلزاده و سماع حضور)نیز دارد که نخست تار زده است ولی بعدها موسیقی را کنار گذارد."