خلاصه ماشینی:
"2-روشی که اصل را بر انفصال و گسسته‌نویسی می‌گذارد و بر جدایی اجزای کلمات مرکب تأکید می‌ورزد؛چون: آتش‌کده-شرم‌گین-باغبان-خشم‌ناک- کام‌گار-سوگ‌وار-ستم‌گر-گفت‌مان- قدرت‌مند-خانه‌گی-نویسنده‌گان اگر این روش،ممدوح و پسندیده هم باشد یک عیب بزرگ دارد و آن این‌که معتقد و مجری آن نمی‌تواند به همه‌ی لوازم و نتایج«اصل»خود که جدانویسی کلیه‌ی اجزا و بخش‌های کلمات مرکب است وفادار و ملتزم بماند؛زیرا از آن‌جا که جزءهای«کده»،«بان»،«ناک»«گین»با «ین»و«ی»و«ا»و«نده»فاعلی)،«-ش» و«-ه»به لحاظ استقلال و عدم استقلالشان هیچ تفاوتی باهم ندارند،لازم می‌آید که اجزای واژه‌های مرکب زیر را نیز جدا بنویسند: گنجینه-گنج ینه آزمایش-آزمای ش نیستان-نی ستان پوینده-پوی نده جویا-جوی ا طفلک-طفل ک مستانه-مست انه تابه-تاب ه دستور-دست ور کتابچه-کتاب چه رفتار-رفت ار شکفته-شکفت ه آفتاب-آف تاب امروز-ام روز حتی ضمایر فاعلی و مفعولی که به اسم می‌پیوندند و نیز بخش‌های تشکیل‌دهنده‌ی افعال،مثل نشانه‌ها،شناسه‌ها و جز آن‌ها می‌باید جدا نوشته شوند،بدین‌سان: کتابم-کتاب ام تلاشت-تلاش ات راحتمان-راحت مان بتواند-به توان اد نبوده‌است-نه بوده است کنند-کن اند1 3.
9شیوه‌ای که برای این دسته از کلمه‌های مرکب توصیه می‌شود پیوند تکواژ غیرمستقل به تکواژ مستقل است؛چون: ساختمان-ساخت+مان آهنین-آهن+ین دهشتناک-دهشت+ناک چاپگر-چاپ+گر لحافچه-لحاف+چه پریوش-پری+وش جانانه-جان+انه عیالوار-عیال+وار پرستشگاه-پرست+ش+گاه ژرفا-ژرف+ا خاکسار-خاک+سار دستور-دست+ور دهکده-ده+کده گفتار-گفت+ار پوشاک-پوش+اک باغبان-باغ+بان کهتر-که+تر سنگواره-سنگ+واره ستایشگر-ستای+ش+گر تهرانی-تهران+ی گلزار-گل+زار توانمند-توان+مند دانشکده-دان+ش+کده گلستان-گل+ستان ایستگاه-ایست+گاه درختان-درخت+ان شاخسار-شاخ+سار سنگلاخ-سنگ+لاخ گریه-گری+ه ششمین-شش+م+ین خدایگان-خدای+گان «می»نشانه‌ی فعل مضارع،به لحاظ توافق همگانی،جدا نوشته می‌شود: می‌خرامد می‌سازیم باطرح این شیوه،انفصال و گسستگی ما بقی کلمات نیز به روشنی آشکار است؛ کلماتی چون: آن:آن‌جا،آن‌گونه،آن‌سان،آن‌صورت."
(
, 
, 
)
