چکیده:
آقای دکتر تقی وحیدیان کامیار در مقالهای«بررسی فرهنگ ایستا و فرهنگ پویا»به بررسی اصلیترین مشکل کشور؛یعنی عقبماندگی پرداخته،علل آن را تشریح کرده و مثالهایی از زندگی مردم را بیان کرده و در نهایت راه حلهای جالبی ارائه دادهاند که اگر در کل کشور به کار بسته شود،قطعا نتایج سودمندی به همراه خواهد داشت.
خلاصه ماشینی:
"البته اشعاری نیز در رد جبریگری سروده شده ولی اندک است: این که گویی این کنم یا آن کنم خود دلیل اختیار است ای صنم تنها راه پیشرفت کشور ما این است که سنتگرایی و فرهنگ ایستا را خوب بشناسیم و در صدد تغییر آن به فرهنگی پویا و نوآور باشیم.
این مثال بسیار مهمی است که نشان میدهد فرهنگ ما ایستاست و ما به گونهای تربیت شدهایم که فکر میکنیم هرچه طبق سنت به ما رسیده درست است؛لذا از کنار مسائل و امور مختلف میگذریم اما واقعیت را نمیبینیم و در نمییابیم.
آیا میتوان زیان اقتصادی این طرز فکر را حساب کرد؟چه قدر هیزم را طی قرنها بیهود به هدر دادهایم؟و چه قدر نفت و گاز و برق را در دوران جدید بیهود تلف کرده و میکنیم؟آیا در قرن بیستم و بییست و یکم با وجود آگاهی علمی هدر دادن این همه سرمایه را میتوان توجیه کرد؟وقتی حتی طبقهی تحصیل کرده نمیتواند خود را از اسارت فرهنگ ایستا نجات داد،چگونه میتوانیم به پژوهشهای ارزندهی علمی بپردازیم؟ جامعهای که خواستار پیشرفت است، باید با سنتهای نادرست مبارزه کند.
آیا کاری از این غیر عاقلانهتر وجود دارد؟گندم از خارج بخریم؛هزینهی کشتی و کامیون بدهیم؛و آن را آرد کنیم و بپزیم و بعد به دلیل پخت بد قسمتی از آن را روانهی گاوداری کنیم یا بدتر از آن،دور بریزیم؟ راه حل چیست؟ماشینی کردن نان و تهیه نان مرغوب چرا عملی نشده است؟ میگویند:«این نان برای آبگوشت مناسب نیست.
به هرحال زیانهای فرهنگ سنتی و ایستا بسیار است و ما اگر بخواهیم پیشرفت کنیم شرط اول این است که فرهنگ پویا داشته باشیم."