چکیده:
جمهـوری اسـالمی ایـران همـواره خواهـان صـلح، ثبـات و آرامـش در منطقـه بـوده وسیاستهای کلی نظام نیز بیان کننده ی ایجاد یک سـاختار امنیـت منطقـه ای بـومی بـوده اسـت،به گونه ای که این ساختار بـا مشـارکت تمـامی کشـورهای منطقـه ایجـاد شـود. جمهوری اسلامی ایران در جهت تقویت نفوذ راهبردی خود و برقراری مناسبات پایدار با کشورهای جهان و در جهت تقویت ساختار و جایگاه ژئوپلیتیک خود ناگزیر به برقراری ارتباط با سایر کشورهای پیرامونی و فرامرزی میباشد. حضور کشورهای فرامنطقه ای و دشمنان ج.ا.ایران از جمله ایالاتمتحده آمریکا و رژیم اشغالگر قدس، امنیت و منافع ملی جمهوری اسلامی ایران را تهدید و مانع از همگرایی بین کشورهای منطقه شده است. جمهوری اسلامی ایران میتواند با تکیهبر اشتراکات تاریخی و فرهنگی و دینی و تقویت ظرفیتهای اقتصادی زمینه شکلگیری جامعه منطقهای را فراهم کند. چارچوب نظری تحقیق بر اساس نظریه روابط بینالملل و الگوهای روابط دفاعی –امنیتی، الگوی امنیتی مشارکتی و همگرایی و همکاری منطقهای مدنظر قرار گرفته است.هدف تحقیق دستیابی به یک مدل بومی روابط دفاعی ج.ا.ایران با همسایگان در راستای همگرایی منطقه ای بیشتر می باشد.
The Islamic Republic of Iran has always wanted peace, stability and tranquility in the region, and the general policies of the system have also expressed the creation of an indigenous regional security structure, so that this structure becomes fully compatible with the country. The Islamic Republic of Iran, in order to strengthen its strategic influence and establish stable relations with the countries of the world, and in order to strengthen its geopolitical structure and position, is obliged to establish relations with other peripheral and cross-border countries. The presence of trans-regional countries and enemies of the Islamic Republic of Iran, including the United States and the occupying regime in Jerusalem, has threatened the security and national interests of the Islamic Republic of Iran and prevented convergence between the countries of the region. The Islamic Republic of Iran can provide the ground for the formation of a regional society by relying on historical, cultural and religious commonalities and strengthening economic capacities. The theoretical framework of the research is based on the theory of international relations and models of defense-security relations, participatory security model and regional convergence and cooperation.
خلاصه ماشینی:
ا. ايران مبتني بر عوامل ژئوپليتيک مشاهده نگرديد؛ ليکن از جملـه تحقيقـات و مطالعـات انجام شده در قالب ٢ رساله و ٨ مقاله در برخـي از دانشـگاه هـاي داخـل کشـور (دانشـگاه تربيت مدرس و دانشگاه عالي دفاع ملي و ساير مراکز علمي ) و مراکـز علمـي و تحقيقـاتي پيرامون روابط دفاعي و امنيتي و ژئوپليتيک در ساير حـوزه هـا کـه بـه نحـوي بـا برخـي از متغيرهاي موضوع اين تحقيق مرتبط مي باشند، بررسي بـه عمـل آمـد کـه مهـم تـرين آن هـا عبارتند از: حسن يزداني در رسالۀ دکتراي خود با عنوان «طراحـي الگـوي روابـط دفـاعي - امنيتـي جمهوري اسلامي ايران با کشور ترکيه » (١٣٩٤)، که در دانشگاه عالي دفاع ملي و تحقيقـات راهبردي انجام گرديده با در نظر گرفتن مؤلفه هاي قدرت ملي اقدام به ارائۀ الگـوي روابـط دفاعي با کشور ترکيه نموده است و در رابطۀ ارائۀ مدل اقدامي صورت نگرفته است .
ا. ايـران در حـوزه هـاي اقتصـادي ، سياسي ملي و فراملي ، انساني ، طبيعي و نظامي آن ها را بين اين دو حوزه ژئوپليتيکي بوجود آورد بدين گونه مي تواند ترسيم گردد: همگامي با اصول سياست خارجي کشور افزايش توان و آمادگي دفاعي کشور با رويکرد حفظ و ارتقاء ارزش ها، همگامي با تدابير فرماندهي معظم کل قوا بازدارندگي آرمان ها، هويت ملي و فرهنگي ايراني اسلامي توجه به علائق ژئوپليتيک کشورهاي منطقه در ج .