چکیده:
این مقاله به بررسی ظرفیت های مهاجران افغانـستانی در پیونـد میـان دو کـشور ایـران و افغانستان می پردازد. سئوال اصلی که در اینجا مطرح می شود این اسـت کـه چگونـه ظرفیـت های مهاجران افغانستانی در ایران می توانند به افزایش پیونـد دو کـشور منجـر شـود؟ فرضـیه اصلی مقاله این است که مهاجران افغانستانی دارای ظرفیت های اقتصادی و فرهنگی هستند کهاستفاده از آنها می تواند باعث گسترش پیوند و افزایش قدرت نرم جمهوری اسلامی در کشور افغانستان شود و در طرف مقابل، حضور این افراد در ایران و تربیت قشر تحصیلکرده می تواندمنافع این کشور فارسی زبان را در ایران تامین کند. نتایج تحقیق نیز نشان می دهد کـه حـضور بیش از 3 میلیون افغانستانی در ایران دارای منافع متقابل برای دو کشور است این افـراد کـه درحوزه های مختلف مشغول به کار و تحصیل می باشند با ظرفیت های فرهنگی و اقتـصادی بـه افزایش نفوذ متقابل دو کشور منجر می شود. روش تحقیـق در ایـن پـژوهش کیفـی و از نـوع تفسیری است و داده ها از طریق کتابخانه ای و به شیوه فیش برداری از منابع گونـاگون جمـع آوری شده است.
This article examines the capacities of Afghan immigrants in the connection between Iran and Afghanistan. The main question that arises here is how the capacities of Afghan immigrants in Iran can lead to an increase in the connection between the two countries? The main hypothesis of the article is that Afghan immigrants have economic and cultural capacities that can be used to expand ties and increase the soft power of the Islamic Republic in Afghanistan. On the other hand, the presence of these people in Iran and educating the educated can Provide the interests of this Persian country for losses in Iran. The results of the research also show that the presence of more than 3 million Afghans in Iran has mutual benefits for the two countries. These people who are working and studying in different fields with cultural and economic capacities will increase the mutual influence of the two countries. Be. The research method in this research is qualitative and descriptive-analytical and the data is collected through a library and by taking notes from various sources.
خلاصه ماشینی:
سئوال اصلي که در اينجا مطرح مي شود اين است که چگونـه ظرفيـت هـاي مهـاجران افغانستاني در ايران مي توانند به افزايش پيوند دو کشور منجر شود؟ فرضيه اصلي مقاله اين اسـت که مهاجران افغانستاني داراي ظرفيت هاي اقتصادي و فرهنگي هستند که استفاده از آنها مي توانـد باعث گسترش پيوند و افزايش قدرت نرم جمهوري اسلامي در کشور افغانستان شود و در طـرف مقابل ، حضور اين افراد در ايران و تربيت قشر تحصيلکرده مي تواند منافع اين کشور فارسي زبـان را در ايران تامين کند.
نتايج اين محاسبات نشان داد که کارگارن افغانستاني در استانهاي پر رونقي همچون تهران ، اصفهان ، خراسان مشغول به کار شده اند که تقاضا براي نيـروي کـار ساده در آنها بالا بوده است و باعث شده اند نرخ بيکاري جمعيـت ايرانـي در کـل کـشور بـالا رود(کريمي موغاري , ١٣٨٣) برخي مطالعات نيز به وجود تشابهات فرهنگي بين ايرانيان و مهاجران افغانـستاني کـه مـي تواند زمينه ساز ارتباط بين اين دو گروه باشد، پرداخته اند.
ميرزايـي در مطالعه اي انطباق نسل دوم و سوم مهاجران افغانستاني کـه در مـدارس و دانـشگاههاي ايـران تحصيل کرده اند را با فرهنگ ايراني مورد بررسي قرار داده و نتيجه گرفته است که مـدارس و دانشگاه ها بهترين مکان براي جامعه پذيري و ادغام مهاجران در ايران قلمـداد هـستند و باعـث شده اند نسل مهاجر تحصيل کرده که قـصد بازگـشت بـه افغانـستان را نـدارد، بهتـر از نـسلي تحصيل نکرده است با سياست گذاري هاي جمهـوري اسـلامي ايـران ، بـه خـصوص از ديـدگاه امنيتي ، اقتصادي و فرهنگي -اجتماعي ،همرنگ گردد که اين موضوع اثـرات خـود را در جامعـه ايران و افغانستان نشان داده است (ميرزائي , ١٣٩٦).