چکیده:
در آیات و روایات تاریخی اسلامی،حضور مؤثر زنان و مسئولیت های آنان در صحنه های اجتماعی مشاهده می شود.در این رابطه بعضی از دینداران نقش زن را محدود به نقش مادری و همسری می دانند و تصور می کنند وظیفه زن محدود به این دو نقش بوده وحق حضور در اجتماع و انجام مسؤولیت هایی دیگر را ندارند. در مقابل، عده ای نیز معتقدند که زن علاوه بر نقش مادری و همسری توانایی و صلاحیت انجام سایر نقش های اجتماعی را نیز دارند و به ناچار باید در بسیاری از مدیریت های خود را نشان دهد. این مقاله در صدد بیان این است که آیا اسلام به زن ها اجازه داده است در جامعه شاغل شوند؟آیا شاغل شدن در جامعه پیامدهایی را دارد؟ و آیا شاغل شدن می تواند به خانواده صدمه وارد کند. نتایج تحقیق حاکی از این است که قرآن کریم و روایات پس از تشریح نقش مهم مادر و همسرداری زن در خانواده با رعایت برخی از موارد و الزامات در زمینه فعالیتهای اجتماعی، سیاسی، علمی و اقتصادی نیز، برای زن، حق استقلال قائل است.
In Islamic historical verses and hadiths, the effective presence of women and their responsibilities in social scenes is observed. In this regard, some religious people consider the role of women to be limited to the role of mother and wife and think that women's duty is limited to these two roles. They have no right to be present in the community and to perform other responsibilities. On the other hand, some believe that in addition to the role of mother and wife, women also have the ability and competence to perform other social roles and inevitably have to show themselves in many of their managements. This article seeks to state whether Islam has allowed women to be employed in society? Does having employment in society have consequences? And whether getting a job can hurt the family. The results of the research indicate that the Holy Quran and hadiths, after explaining the important role of mother and wife in the family, by considering some cases and requirements in the field of social, political, scientific and economic activities, give women the right to independence.
خلاصه ماشینی:
نتايج تحقيق حاکي از اين است که قرآن کريم و روايات پس از تشريح نقش مهم مادر و همسرداري زن در خانواده با رعايت برخي از موارد و الزامات در زمينه فعاليت هاي اجتماعي، سياسي، علمي و اقتصادي نيز، براي زن ، حق استقلال قائل است .
از اين رو قرآن کريم براي حفظ کانون خانواده ، اصولي را ارائه کرده و رعايت آن را به همه مردان و زنان مؤمن توصيه فرموده است .
تجربه اين حقيقت را به اثبات رسانده است که هرگاه زنان و مردان در زندگي زناشويي خويش ، حقوق مشترک ميان خود را رعايت کرده اند، از زندگي آرام و شيريني بهره مند شده اند و آنگاه که حقوق متقابل را ناديده انگاشته اند، کانون گرم خانواده به سردي گراييده است ؛ از اين رو خداوند زني را نمونه و شايسته مي داند که در برابر حقوق به حق همسرش خود را مسئول مي داند و هرگز آن را پايمال نمي کند.
تنها در يک مورد در آيه (للرّجال نصيبّ ممّا اکْتسبواْ وللّنساء نصيبٌ ممّا اکْتسْبن ) ( نساء: ٣٢/٤) : « مردان را نصيبي است از آنچه به دست مي آورند و زنان را نصيبي» به معناي تلاش مادي و کسب درآمد استعمال شده است که مي توان براي اثبات مشروعيت فعاليت اقتصادي زنان به آن استناد کرد; زيرا اگر کار کردن براي آنان مجاز نبود، آيه شريف آنان را مالک دست رنج خود قرار نمي داد.