حزن و اندوه و علل آن مقاله

"بنابراین نباید جویای چیزی باشد که در طبیعت آن دوام‌ و بقا و ثبات نیست و بلکه دگرگونی و جابجا شدن و نابود شدن آنها از هنگام‌ طلب آنها(مهم نداند)و بزرگ نشمارد و این حالات را برای آنها شدنی‌ بداند در این هنگام است که بسبب از دست دادن آنها دلتنگ و افسرده‌ نگردد و در نابودی محبوب و مطلوب غم نخورد بلکه از خواسته‌هایش بقدر نیاز بر می‌گیرد و از دست دادن آن خود را دلجوئی می‌بخشد و هنگام میل به آنها همچون جویائی شتابان و آرزومندی بزرگ باستقبال آنها(و برای دربر- گرفتن آنها)نمی‌رود و در نابودی آنها فکر خود را مشغول نمی‌دارد و این‌ روش از اخلاق بزرگ شاهان است زیرا که ایشان نه بملاقات او در آینده روند و نه بمشایعت رونده و ضد این حالت منش عوام است زیرا ایشان هر مقبلی را زیارت کنند و هر رونده‌ای را دنبال کنند پس هرکس که اندوه را بر خود(راه‌ بدهد و)پیوسته محزون باشد و بناچار در تمام مدت زندگی باید گرفتار از دست‌ رفتن خواسته‌ها و(مواجه با)نابودی محبوب خود باشد پس دانسته و آگاه‌ باید بود که غمزدگی لازم نیست بلکه بهرحال خشنود باید بود تا از درد و رنج‌ اندوه(در امان)و سلامت باشد و الحمد الله رب العالمین والسلم علی المصطفی‌ محمد و آله الطاهرین."