خلاصه ماشینی:
"ازاین رو, در تحلیل وضع باید به این تفاوت ها توجه داشت و متناسب با هر سطحی, به بررسی قواعد و اصول حاکم بر همان سطح پرداخت, برای مثال هنگامی که انتخاب برای مفاهیم عامی که به میزان بالایی در دلالت های زبانی مؤثرند, صورت می گیرد, نمی توان میزان دقت را در حد انتخاب یک نام برای فرزند پایین آورد و بر عکس, هنگامی که قرار است انتخاب اسامی علم شخصی شود, نیازی به فرآیند پیچیده انتخاب نیست.
بدیهی است چنین نظریه ای با مبانی اعتقادی مسلمانان و نیز آموزه های دینی که از قرآن و روایات به دست می آید, تناسبی ندارد, چرا که اولا, دیدگاه اسلام درباره انسان دیدگاه تکاملی داروینی نبوده و نسل انسان را نه از نخستی ها که از پیامبر الهی, آدم(ع) که حجت خدا بر زمین است, می داند و ثانیا, آیات و روایات متعددی دلالت بر توانایی سخن گفتن بشر از ابتدا دارد (آیاتی همچون: الرحمن, 3 و 2; مائده, 27 ـ 31; که به گفت و گوی هابیل و قابیل می پردازد; اعراف 22 که به دعای حضرت آدم و حوا اشاره دارد و روایاتی چون: روایات ذیل آیات 27 ـ 32 سوره مائده; در تفسیر المیزان, نهج البلاغه, خطبه 1, بحارالانوار ابواب قصص آدم و حوا) مضافا این که نمی توان پذیرفت انسان اولیه ای که مخاطب خداوند از طریق پیامبر الهی شده, ضروری ترین نیازش که همان ابزار تفاهم با هم نوعان و پیامبر خویش بوده, برآورده نشده باشد و کم کم به تقلید از صدای حیوانات و دیگر حوادث طبیعی و یا هر دلیل دیگر سخن گفتن را آموخته باشد, همان طور که روایاتی نیز دال بر این مطلب است (برای نمونه: قال رسول الله(ص): ان الله لما اخرج آدم من الجنه زوده من ثمار الجنه, و علمه صنعة کل شییء."