چکیده:
این مسأله که چرا جامعهی اسلامی دچار آفت شد واین آفتها به جامعه چه آسیبهایی
رساند و همچنین سیر تدریجی این آفات و آسیبها از زمان رحلت پیامبر گرامی اسلام(ص)
تا زمان قیام سالار شهیدان امام حسین(ع) و شهادت آن حضرت؛ موضوع این مقاله است.
خلاصه ماشینی:
البته باید توجه داشت که مردم یک شبه دچار این آسیبها نشدند و این آفات، یک روزه در جامعهی اسلامی تا بدین حد گسترده و عمیق نگشتند، بلکه جامعهی اسلامی در طول پنجاه سال به این آسیبها گرفتار آمد و این سیر تدریجی از زمان رحلت پیغمبر آغاز شده و تا بدانجا رسید که بعد از پنجاه سال امام حسین(ع) را خارجی و شورشی خوانده و برای اصلاح امت، او را به شهادت رساندند.
او مینویسد وقتی عثمان، ولید را بخاطر شرابخواری و اعتراض مردم عزل کرده و سعید بن عاص را بعنوان والی کوفه بجای او منصوب نمود، سعید وقتی به کوفه رسید «جیش بن فلان اسدی گفت: ما اجود طلحه بن عبیدالله؛ طلحه بن عبیدالله چه مرد خوب و سخاوتمندی است؛ پس سعید بن عاص جواب داد : کسی که مانند ملک نشاستج را دارد حقا باید سخی و بخشنده باشد بخدا سوگند اگر من هم مانند آن راداشتم زندگانی همهی شما را تامین میکردم و شما در رفاه بودید.
یکی دیگر از خواص جامعهی اسلامی زبیرابن عوام است که مسعودی دربارهی املاک و دارایی او مینویسد: «زبیر ابن عوام خانهای در بصره ساخت که تا کنون یعنی به سال 332 [زمان نگارش مروج الذهب توسط مسعودی] معروف است … و در مصر و کوفه واسکندریه نیز خانههایی بساخت.
از آنچه گذشت نتیجه میشود که انحراف حکومت و رهبری مردم از مسیر درست و اصلی خود، یکی از آسیبهای بزرگ جامعهی اسلامی زمان امام حسین(ع) بود، که امام خود را احق و اولی از هرکسی میدانست که علیه این وضعیت قیام کرده و این شرایط را تغییر دهد.