چکیده:
کیفیت در حال حاضر یکی از محورهای اصلی همه مباحث آموزشی است و ارتقای آن مهمترین وظیفه وزارت
آموزش و پرورش است . منظور از آموزش و پرورش در نوشتار حاضر همان آموزش و پرورش رسمیای است
که از دوره ابتدایی شروع و با اتمام دوره متوسطه به پایان میرسد و نهاد آموزش و پرورش کشور وظیفه اجرای
آن را برعهده دارد. مفهوم کیفیت آموزشی شامل ٤ بعد است که عبارتند از: کارکردها و فعالیتهای مدرسه از
قبیل فرایند یاددهی- یادگیری دانش آموزان ؛ معلمان و دست اندرکاران آموزشی؛ دانش آموزان و مخاطبین ؛
امکانات و تجهیزات آموزشی. مشکلات اساسی آموزش و پرورش را میتوان در دو گروه کلی (١- مشکلات
بیرونی ٢- مشکلات درونی) طبقه بندی کرد. از جمله مشکلات بیرونی نظام آموزشی میتوان به متکی بودن
هزینه های تعلیم و تربیت به دولت و افزایش سطح توقعات مردم برای مطالبه آن ، پایین بودن حقوق و دستمزد
معلمان ، کمبود منابع مالی برای ساخت ، تجهیز و اداره مدارس و پیچیدگی روش های جلب مشارکت مردم در
امور تعلیم و تربیت اشاره کرد. و در طبقه مشکلات درونی نظام آموزشی میتوان به مواردی همچون روش های
فعلی گزینش ، جذب ، تربیت و نگهداشتن نیروی انسانی شاغل در آموزش و پرورش ، ناکارآمدی نظام انتخاب
مدیران به ویژه در سطح ادارات آموزش و پرورش (اعم از ستادی، استانی و منطقه ای)، عدم پویایی در مدیریت
آموزشگاه ها، ناکارآمدی نظام کنترل ، نظارت و ارزشیابی، کم اثربخش بودن برنامه های درسی موجود، پایین
بودن سواد علمی معلمان و عدم انگیزه و علاقه آنها برای تدریس فعال در کلاسهای درس ، نبودن عشق به
آموختن ، محبت و روابط انسانی و صمیمی بین کادر مدیریت مدارس ، معلمان و دانش آموزان اشاره کرد. در
نوشتار حاضر راهکارهایی جهت حل مشکلات کنونی نظام آموزشی و ارتقای کیفیت آن ارائه شده است .