چکیده:
روایت گویی در تمامی تمدنهای شناخته شده انسانی به عنوان یک سنت وجود دارد و به عنوان ساختاری که دانستهها و عقاید بشری و دستاورد تجارب زیسته آنها را منتقل مینماید، همواره مورد توجه بوده است. امروزه بهرهگیری از شیوه روایت گویی در آموزش فعال مورد توجه بسیار قرار گرفته است. این نوشتار برین اساس خواندن روایت معمارانه فضا، در مواجهه با آثار و پیشینههای معماری را به عنوان پیشنهادی برای کاربست محیط یادگیری سازنده گرا در آتلیههای طراحی معرفی میکند و برین باور است که این روش میتواند ارتقای توان طراحی دانشجویان را به دنبال داشته باشد. برای این منظور این نوشتار با راهبرد تحقیق کیفی و با رویکرد تفسیرگرایی و با رجوع به مطالعات اسنادی و کتابخانهای در تلاش است تا از طریق تبیین مفهوم روایت و محیطهای یادگیری سازنده گرا، چگونگی خواندن روایت معمارانه فضا از پیشینهها و آثار معماری در اتلیههای طراحی را شرح داده و چگونگی تاثیر آن بر توانایی طراحی دانشجویان را مورد مطالعه قرار دهد و درین مسیر درمی یابد که چنین رویکردی میتواند با تقویت تصویرسازی ذهنی، تجسم تجربه جانشینی و توسعه راه حلهای خلاق، ارتقای توان طراحی دانشجویان را در پی داشته باشد.
narrative has existed in all known human civilizations as a tradition and has always been considered as a structure that transmits human knowledge and ideas and the achievement of their lived experiences. accordingly, theorists have considered human life as a narrative life and even scientific theories as constantly modifiable narratives that provide an explanation of the world and try to have the power to predict and control the world. therefore nowadays, the use of narration method in active education has received a lot of attention. according to the role of narration in understanding the world and human experience, various articles point out that the use of narration in educational methods can increase the transfer of learning. also by creating awareness, enthusiasm and participation, increase curiosity and creativity and better understanding of the subject under study. therefore, this article, which is considered applied research goal, with a qualitative research strategy and with reference to documentary and library studies and with an interpretive approach, tries to explain the concept of narrative and constructive learning environments. explains how to read the architectural narrative of space of architectural works in design studios and how it affects students' design ability. it shows that reading the narrative of these works can appear at different levels of abstraction from description to interpretation, and by its situatedness, event sequenting and different world makings, provide multiple representations of reality. that can enhance students' design ability by strengthening mental imagery, visualizing the experience of substitution, and developing creative solutions.
خلاصه ماشینی:
براي اين منظور اين نوشتار با راهبرد تحقيق کيفي و با رويکرد تفسيرگرايي و با رجوع به مطالعات اسنادي و کتابخانه اي در تلاش است تا از طريق تبيين مفهوم روايت و محيط هاي يادگيري سازنده - گرا، چگونگي خواندن روايت معمارانه فضا از پيشينه ها و آثار معماري در اتليه هاي طراحي را شرح داده و چگونگي تاثير آن بر توانايي طراحي دانشجويان را مورد مطالعه قرار دهد و درين مسير درمييابد که چنين رويکردي ميتواند با تقويت تصويرسازي ذهني، تجسم تجربه جانشيني و توسعه راه حل هاي خلاق ، ارتقاي توان طراحي دانشجويان را در پي داشته باشد.
خواندن روايت پيشينه هاي معماري در آتليه هاي طراحي معماري چگونه بر ارتقاء توان طراحي دانشجويان مؤثر است ؟ ٢- مرور مباني نظري و پيشينه امروزه مقالات زيادي به مطالعه نحوه تأثير روايت گويي در آموزش فعال علوم پرداخته اند ;١٩٩٨ ,Abrahamson ;٢٠١٢ ,Bergen) ;٢٠١٠ ,Hasson &Stephens, Silbert ;٢٠٠٧ ,Landers &Feltz ) و ازجمله اگان در مقاله خود با عنوان «حافظه ، تصويرسازي و يادگيري: ارتباط يافته از طريق روايت » به نقش روايت گويي به عنوان عامل ارتباط با يادگيري معنادار اشاره کرده و ميگويد: «چنان چه فرد بتواند دانش را به گونه اي کدگزاري کند که بتواند در قالب يک روايت قرار گرفته و منتقل شود، ميتواند بيش از هر طريق ديگر قابل يادآوري باشد.