چکیده:
هدف: پژوهش حاضر بهمنظور تعیین منابع امیدبخش و عوامل مرتبط با سطح امید در مبتلایان به سرطان در بیمارستان امید شهر مشهد، در سال 1379 انجام شد. روش: این بررسی توصیفی- تحلیلی روی 100 بیمار مبتلا به سرطان سرپایی بخشهای شیمی درمانی، اشعه درمانی و درمانگاه بیمارستان امید که مایل به همکاری بودند و توانایی انجام آن را داشتند اجرا شد. نمونهگیری به روش زوجهای جورشده در دو گروه تحت درمان و گروهی که یک برنامه کامل درمانی را پشتسر گذاشته بودند، صورت گرفت. دادهها بهکمک یک پرسشنامه ویژگیهای جمعیتشناختی، شاخص امیدهرث، مصاحبه نیمهساختاری و یک پرسش باز گردآوری شد. دادهها با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی تحلیل شدند. یافتهها: بیماران، خداوند، خانواده، برخورد و سخنان پزشک و پرستاران، نداشتن مشکل جسمی و مادیات را منابع امیدبخش دانستند. همچنین نتایج نشان داد عواملی مانند طیکردن یک برنامه کامل درمانی، حمایت اجتماعی و باورهای دینی تأثیر معنیداری بر سطح امید دارند. نتیجه: با تقویت باورهای دینی، حمایت اجتماعی، رفاه مالی و توضیح اهمیت امید برای بیماران و همچنین سخنان و رفتارهای مناسب میتوان باعث ارتقای سطح امید در بیماران مبتلا به سرطان شد.
خلاصه ماشینی:
"1- Herth Hope Index2- Pearson correlation coefficient3- Mann-Whitney 4- two-way-ANOVA5- multiple regression جدول2- مقایسه میانگین امید افراد مورد بررسی برحسب حمایت اجتماعی، موقعیت اقتصادی، وضعیت تأهل و باورهای دینی در دو گروه گروهها متغیر میزان امید بیماران تحت درمان بیماران پس از طی برنامه کامل درمانی نتیجه آزمون M±SD M±SD ANOVA دوطرفه df F سطح معنیداری حمایت اجتماعی ضعیف 4/2±5/24 5/2±1/29 اثرکلی 3 6/32 001/0 متوسط 9/2±6/26 5/2±5/29 اثرگروه 1 7/40 001/0 قوی 5/3±5/30 2±6/32 اثر متغیر 2 24 001/0 اثر متقابل 2 07/2 N.
S. جمع 6/3±38/26 8/2±1/30 جدول3ـ نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه متغیرهای گروه، حمایت اجتماعی و اعتقادات دینی متغیر ( نمرهt سطح معنیداری گروه 29/3 36/6 001/0 حمایت اجتماعی 31/0 46/3 001/0 تکالیف دینی 45/0 4/3 01/0 ضریب ثابت 92/17 98/11 001/0 بحث این بررسی نشان داد که بیماران در هر دو گروه خداوند، خانواده، صحبتهای امیدبخش و برخورد پزشک و پرستاران، نداشتن مشکل بدنی و مالی را بهعنوان منابع امیدبخش بیان کردند.
امید است پرستاران با آگاهی از چگونگی وضعیت روحی بیماران الگوهای مراقبتی را 1- Owen 2- Hwang3- Ku 4- Mao5- Forsberg 6- Grimm7- Ringdal بهگونهای طرحریزی کنند که با برقراری ارتباط مؤثر بتوانند گامی مفید در جهت رفع نیازهای بیماران، افزایش امید و کمک به آنان در سازگاری با بحران پدید آمده از ابتلا به بیماری بردارند."