چکیده:
مقدمه: هدف پژوهش حاضر مقایسهی نگرش ارتباطی کودکان عادی و لکنتی بوده است. مواد و روشکار: بررسی حاضر از نوع توصیفی- مقطعی است. آزمودنیهای عادی (312 نفر) به روش نمونهگیری خوشهای- تصادفی از مدارس ابتدایی و راهنمایی دخترانه و پسرانهی مناطق 3, 4, 6, 9 و 16 آموزش و پرورش تهران انتخاب شدند. آزمودنیهای لکنتی همهی دانشآموزان لکنتی بودند (48 نفر) که در همان مدارس تحصیل میکردند. سن آزمودنیهای پژوهش 15-8 سال بود. نگرش ارتباطی دانشآموزان بهکمک آزمون نگرش ارتباطی (CAT) سنجیده شد. یافتهها: یافتهها نشان دادند که نمرههای دو گروه از نظر نگرش ارتباطی تفاوت معنیدار دارند و افراد لکنتی بیش از افراد عادی دارای نگرش ارتباطی منفی هستند. در هر گروه، گروههای سنی مختلف تفاوت معنیداری با یکدیگر نشان ندادند. نتیجهگیری: نگرش ارتباطی افراد لکنتی منفیتر از افراد عادی است.
خلاصه ماشینی:
"1 جدول 1- توزیع فراوانی آزمودنیهای پژوهش برحسب گروه سنی و جنسیت گروه سنی (سال) عادی لکنتی دختر پسر دختر پسر 8 تا 9 34 40 3 14 9 تا 10 17 22 0 1 10 تا 11 24 14 0 5 11 تا 12 20 23 3 5 12 تا 13 24 27 4 6 13 تا 14 24 30 1 2 14 تا 15 9 3 1 3 در مقایسهی میانگروهی، آزمون آماری t نشان داد که در همهی گروههای سنی تفاوت بهدست آمده معنیدار است (05/0p<).
نمودار 1- مقایسهی نگرش ارتباطی افراد لکنتی و عادی در گروههای سنی مختلف 1- Communication Attitude Test 2- DeNil 3- Brutten در این پژوهش برای بررسی روایی آزمون از دادههای بهدست آمده از آزمودنیهای عادی استفاده گردید و ضریب آلفای کرونباخ، 83/0 برآورد گردید.
بحث این بررسی تفاوت معنیداری میان میانگین نمرههای آزمودنیها (عادی یا لکنتی) در گروههای سنی مختلف نشان نداد، بدین معنی که با افزایش سن تغییری در نگرش ارتباطی آزمودنیها پدید نیامده است.
اما مقایسهی نمرههای آزمون نگرش ارتباطی در هر پنج گروه سنی نشاندهندهی وجود تفاوت معنیدار میان گروههای عادی و لکنتی است (نمودار 1)."