چکیده:
مقدمه: هدف این پژوهش بررسی میزان شیوع اختلال پس از استرس ضربهای (PTSD) در دانشآموزان بم چهار ماه پس از زمینلرزه که برای تحصیل و ادامه زندگی به کرمان مهاجرت کرده بودند و ارتباط آن با ویژگیهای جمعیتشناختی و عوامل مرتبط با زمینلرزه بود. مواد و روشکار: پرسشنامه PTSD یول والدین در اختیار 243 دانشآموز زیر 15 سال (175 پسر و 68 دختر) قرار گرفت تا والدین آنها در منزل تکمیل کنند. پرسشنامه PTSD واتسون را 160 دانشآموز دبیرستانی بالای 15 سال (56 پسر و 104 دختر) در مدرسه تکمیل کردند. پرسشنامه جمعیتشناختی، اطلاعات مربوط به آسیب بدنی, ویرانشدن خانهها و از دست دادن بستگان را نیز هر دو گروه سنی تکمیل کردند. یافتهها: 8/90% دانشآموزان زیر 15 سال, یکی از بستگان درجه یک را در زمینلرزه از دست داده بودند, خانههای 81% آنان بهطور کلی ویران شده بود و 4/89% آسیب بدنی دیده بودند. 4/94% دانش آموزان بالای 15 سال یکی از بستگان درجه یک خود را در زمینلرزه از دست داده بودند, 4/89% ویرانی خانههای خود را گزارش کردند و 6/80% دچار آسیب بدنی شده بودند. در دانشآموزان زیر 15 سال میزان PTSD در 2/52% پسران و 59% دختران وجود داشت که تفاوت از نظر آماری معنیدار بود (01/0p< ). در دانشآموزان بالای 15 سال, 5/37% پسران و 5/33% دختران مبتلا به PTSD بودند که تفاوت معنیدار نبود. نتیجهگیری: میزان اختلال PTSD در کودکان و نوجوانان بهدنبال زمینلرزه شدید قابل توجه است و برنامهریزی برای تشخیص و مداخله درمانی ضروری بهنظر میرسد.
خلاصه ماشینی:
"میزان PTSD زیر 15 سال در پسران 2/52% و در دختران 59% و در گروه سنی بالای 15 سال در پسران 5/37% و در دختران 5/33% بود که با گزارش یاسمی و همکاران (2005) یک ماه پس از زمینلرزه بم با شیوع بالای 9/58% در زنان و 5/47% در مردان هماهنگ است و نشاندهنده میزان آسیبزایی این رویداد میباشد.
در پژوهش حاضر، شیوع PTSD در گروه سنی زیر 15 سال بیشتر از گروه سنی بالای 15 سال بود که گرچه میتواند نشاندهنده میزان بالای آسیبپذیری کودکان در برابر بلایا باشد, ولی متفاوت بودن آزمونهای بهکار برده شده در دو گروه سنی نیز ممکن است در بروز این تفاوت نقش داشته باشد.
این یافته پژوهش حاضر همسو با یافته یاسمی و همکاران (2005) مبنی بر شیوع PTSD بهمیزان 9/87% در کودکان و 3/55% در بزرگسالان است و هماهنگ با گزارشهای فوکودا5، موریموتو6، مور7 و ماریویاما8 (1999) و ونگ9، گائو10، شینفوکو11 و ژانگ12 (2000) که نه ماه پس از زمینلرزه ژاپن میزان بروز PTSD را در منطقهای که از حمایت بیشتری برخوردار بودند کمتر از منطقهای که حمایت کمتر در آن بود گزارش کردند (8/19% در مقایسه با 3/30%).
در این بررسی وجود آسیب جسمی در کودکان زیر 15 سال و نوجوانان بالای 15 سال در بروز PTSD از نظر آماری معنیدار بود که با یافتههای یاسمی و همکاران (2005) همسو است.
1- Lai 2- Chang3- Connor 4- Davidson5- Fukuda 6- Morimoto7- Mure 8- Maruyama9- Wang 10- Gao11- Shinfuku 12- Zhang"