چکیده:
شفافیت سازمانی که متضاد اختفا و پنهان کاری در سازمان است، یکی از موضوعات اخلاقی هزارة سوم محسوب میشود و وجود مطالعات بسیار در زمینه مدیریت شفافیت سازمانی حاکی از توجه روزافزون به این مفهوم سازمانی است (واکارو [1]، 2010). از دیدگاه بسیاری از محققان شفافیت پیش نیاز عملکرد موثر سازما نی است و اغلب سبب ایجاد سازمانهایی با اثربخشی بالا میشود. غالبا انتظار میرود شفافیت سازمانی نتایج مثبتی از قبیل مشارکت بیشتر کارمندان، ایجاد اعتماد نسبت به مدیریت سازمان، افزایش خلاقیت، یادگیری ازخطاها و اشتباهات، بهبود عملکرد، افزایش رضایت شغلی کارمندان، کاهش رفتارهای مخرب کارمندان و افزایش شفافیت و وضوح نقش به بار آورد (وگلسنگ و لستر [2]، 2009). هدف ازین مطالعه بررسی مدیریت شفافیت در مدیریت آموزشی است.
An organizational transparency that is opposed to concealment in the organization is one of the
third dimensions of the ethics of the third millennium, and many studies of organizational
transparency management point to an increasing attention to this organizational concept (Vakaro,
2010). From the perspective of many researchers, transparency is a prerequisite for effective
organization and often creates high-impact organizations. Organizational transparency is often
expected to have positive outcomes such as increased employee participation, trust in
organizational management, creativity, learning from mistakes and errors, improving
performance, increasing employee job satisfaction, reducing employee maladministration, and
increasing transparency and clarity. (Walsel and Leicester, 2009). The purpose of this study is to
examine the management of transparency in educational management.
خلاصه ماشینی:
همچنين ويشوانات و كافمن 2 (1999) عدم شفافيت را به عنوان ممانعت عمدي از دسترسي به اطلاعات ،ارايه نادرست اطلاعات و يا ناتواني بازار در كسب اطمينان از كفايت ، مربوط بودن و كيفيت اطلاعات ارايه شده تعريف كرده اند( سينايي و داوودي، 13 > سازمان شفافيت بين الملل شفافيت را اصلي مي داند كه افراد از تصميم هاي اداري ، معاملات تجاري و امور خيريه اي كه زندگي آن ها را تحت تاثير قرار مي دهد ، آگاه باشند ؛ نه تنها از تعداد و شيوه هاي تصميم گيري ، بلكه از وظايف و مسؤليت هاي مديران و مسؤلان دولتي مطلع باشند و رفتار وعملكرد آن ها قابل رويت ، پيش بيني و درك باشد ( سايت شفافيت بين الملل ، 201 Robbins Wishvant & Kafmein يكي از راه هاي كاهش تصميم گيري و مديريت نادرست و نابجا در سازمان ها ، شفافيت و آشكار ساختن اطلاعات است .
اين مقاله با تمركز بر ابزارهاي جديد براي تنظيم انتشار اطلاعات مربوط به بخش دولتي و همچنين بهبود انتشار اطلاعات وشفاف سازي ، ابتدامقررات مختلف در انتشار اطلاعات از طريق وسايل الكتروني Mantysaari Dawes& Helbig Bellamy & Taylor Cerrillo-i-Martinez به بخش عمومي موجود در كشور اسپانيا را بررسي و سپس با توجه را آن راهكارهايي را ارائه كرده است( به نقل از كريميان و همكاران ، 1394) .