خلاصه ماشینی:
"وقتی داراییهای ثابت یک دستگاه با توجه به روند افزایش قیمتها تجدید ارزیابی میشود،تفاوت حاصل بین مبلغ ارزیابی جدید و قیمت دفتری به اندوختهای تحت عنوان اندوختهی تجدید ارزیابی منظور میشود،از محل این اندوخته نباید بتوان سود سهام نقدی بین صاحبان سرمایه تقسیم نمود،چه در آن صورت امکان خارج کردن نامشروع قسمتی از پشتوانهی مالی یک شرکت توسط سهامداران وجود خواهد داشت،و از منافع بستانکاران به نحو صحیح حمایت نشده است.
به عبارت دیگر با وجود آنکه در اثر تجدید ارزیابی داراییها وجهی عاید سهامداران نمیشود،معهذا از نقطه نظر قانون مالیاتها،تفاوت حاصل از تجدید ارزیابی یک نوع درآمد تلقی میشود و باید نسبت به آن،قسمتی از وجوه نقد موسسه به عنوان مالیات پرداخت شود.
تنها میتوان گفت جای سوءاستفاده باز گذارده شده است،زیرا به فرض آنکه شرکتی اقدام به تجدید ارزیابی داراییهای ثابت نمود،با توجه به آنکه تحت لایحهی مذکور همهی اندوختهها به جز اندوختهی قانونی قابل تقسیم میباشد،میتواند تفاوت حاصل از تجدید ارزیابی را با تصویب مجمع عمومی سهامداران بین آنها به صورت نقد یا هر صورت دیگر تقسیم نماید.
ولی اگر در نظر بگیریم که داراییهای ثابت شرکتهای مختلف در زمانهای متفاوت تحصیل شده است و بنابراین تفاوت بین ارزش روز و قیمت دفتری آنها،یعنی تفاوتی که به صورت اندوختهء مخفی در حسابها وجود دارد،نسبت یکنواختی در ترکیب سرمایهی هر شرکت ندارد،توجه خواهیم نمود که بدون تجدید ارزیابی داراییها،در نسبت فوق یک مخرج یکنواخت و منصفانه نخواهیم داشت."