کلمات عربی در شاهنامه فردوسی مقاله

"اما در لهجه دری و زبان خراسان شلانه‌ و شلونه بکلمه عناب که کوتاه‌تر و زیباتر بشود تبدیل یافته است همچنین است کلمه‌ ملحم در شعر رودکی که در بالا اشاره شد آن نیز نام پارچه و قماشی است گرانبها که از ابریشم و پشم بافته میشد و لباس زمستانی بود-ملحم نیز از مصر و سوریه به بغداد و از آنجا به خراسان آورده میفروختند و بهمان نام زبانزد مردم میگردید دیگر آنکه‌ بسیاری از لغات عربی‌نمای شاهنامه معرب است که از فارسی بعربی رفته و با تغییر صورت‌ بازگشته است مانند طبق ازتبنگ-و یاقوت ازیا کند و بعضی از لغات که بنام عربی ذکر شده کاملا فارسی است مانند(مستمند)بمعنی اندوهگین و نیازمند و(الفغده)که اتفاقا صورت شبیه عربی بخود گرفته و در فرهنگ‌های فارسی بمعنی اندوخته ضبط شده است‌ و برخی کلمات را که در شاهنامه بتکرار استعمال شده مانند(زمان)و(دین)آنها هم ریشه‌ اوستائی دارد برای مزید اطلاع بفقه اللغه ثعالبی رجوع فرمایند."