خلاصه ماشینی:
"عکاسی بهانه گرفتن به بهانهی نمایشگاه اخیر مجید کورنگ بهشتی هلاک واژهساز در ‘‘وسعت بیواژه'' صالح تسبیحی (به تصویر صفحه مراجعه شود) مجید کجا را نشانه گرفته؟ چهچیز را هجاهجا به آسمان میپاشد؟ یک بار در«تندیس»کارهایش را دیدهایم،رنگهایش را و اشیا و آدمهایش را هم.
وقتی صحبت از یارانه ‘‘هنرمندان''میشود امثال مجید اصلا خبردار نمیشوند و کسانی کلاهشان را هوا میاندازند که هنگامهی خلوت تصویرگران حقیقی یا تصویر،از آسمان آویزان بودهاند....
اشیا،این ملموسهای گذرنده،در دنیای عکاسی مجید به ابدیت پیوند میخورند و در پسنمودن واژه واژهی وجودشان چندان هلاک میشوند که نه واژه میماند نه واژهساز.
داستان بیسرزمینی آدمهایی است که میان زمینوزمان در نوسانند؛ آهای آقای بیسرزمین،خاک اصفهان درخت صد برگ هنرش مگر خشکیده که تو واژههایت را هجا هجا به آسمان تهران،تهران داغ بیوسعت بیواژه، تهران دود،تهران رنگ و آدم و شئ،آدمی که دیگر شئ رنگخوردهای هم بیشتر نیست میپاشی؟"