چکیده:
هفته آینده سومین نمایشگاه هنر جدید در محل باشگاه دانشجویان(دانشگاه تهران)برپا خواهد شد.این جریان تازه در دورههای پیشین بحث و جدلهای بسیاری را برانگیخت.ازاینرو مناسب دیدیم برای این روشنتر شدن ابعاداین نمایشگاه با آقای بهنام کامرانی گفتگویی داشته باشیم.
خلاصه ماشینی:
"فکر نمیکنید مخاطبی که در جامعه ما زندگی میکند هنگام مواجه با اینگونه آزادی مطلق در هنر جدید دچار نوعی پارادوکس غیر قابل هضم شود؟ -بله این پارادوکس در مورد هنر جدید در خارج هم وجود دارد یعنی هنر جدید در بسیاری از شاخهها سیاسی است و یا خارج از هنجارهای جامعه حرکت میکند و زیر بار آکادمیسم بهمعنای دو دو تا چهار تا نمیرود.
یعنی تحصیلات و مبانی فکری قسمت اعظم این جریان را شامل میشود)در مورد وسیله که اشاره کردید طبیعتا دست زدن به ابزار جدید نیازمند گونهای مراقبه و یا ریاضت خاصی است،من فکر میکنم کسانی که در کارشان قدرتمندند و مبانی و اصول را خوب می شناسند قدرت دست زدن به وسیله جدید و تجربه آن را نیز دارند برای مثال شیرازه هوشیاری که بعد از تجربه در نقاشی و مجسمهسازی به ویدئو آرت روی آورده ولی به تصور من یکی از کارهای قدرتمند این مجموعه بود."